คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 894/2478

คำรับ ศาลไม่จำต้องฟังคำรับสารภาพของจำเลยมาลงโทษจำเลยเสมอไป เป็นข้อดุลยพินิจของศาลที่จะวินิจฉัยเอาเองว่าควรจะลงโทษจำเลยตามคำรับหรือไม่ จำเลยต่อสู้ว่าได้ทำร้ายเขาโดยป้องกัน แต่รับสารภาพว่าได้ทำเกินสมควรแก่เหตุไป จึงถึงตายเช่นนี้เมื่อทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยได้กระทำโดยป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ศาลไม่จำต้องฟังคำรับของจำเลยพิพากษาให้ยกฟ้องได้ ฎีกาอุทธรณ์ดุลยพินิจ

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยทำร้ายร่างกาย ข. ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตาม ม. ๒๔๙

จำเลยรับว่าได้ทำร้าย ข. ถึงตายจริงแต่ทำโดยป้องกันหากได้ทำเกินสมควรแก่เหตุ ข. จึงถึงตาย

ทางพิจารณาได้ความว่าผู้ตายคุมพรรคพวกเข้าไปทำร้ายร่ายกายบิดาจำเลยถึงในบ้าน บิดาจำเลยถูกทำร้ายถึงตาย ส่วนจำเลยมีบาดเจ็บสาหัส จำเลยจึงทำร้ายผู้ตายถึงตาย

ศาลฎีกาตัดสินว่า การกระทำของจำเลยเป็นการกระทำโดยป้องกันพอสมควรแก่เหตุ แม้จำเลยจะรับว่าเกิดสมควรแก่เหตุ ก็เป็นแต่เพียงความคิดเห็นของจำเลย และข้อดุลยพินิจเช่นนี้เป็นหน้าที่ของศาลจะวินิจฉัยไม่ใช่ผู้ใดหรือจำเลย คำรับของจำเลยจึงมิพึงถือเป็นหลัก พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ที่ให้ยกฟ้องโจทก์.