คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 901/2478

จำเลยไม่ได้เปนนายตรวจฝิ่นไปอวดอ้างต่อบุคคลคนเดียวว่าตนเปนนายตรวจฝิ่น แล้วพูดขอยืมเงิน เขาหลงเชื่อจึงให้ไป ดังนี้มีผิดตาม ม.304แต่ไม่เปนผิดตามม.127-128 ความผิดตาม ม.128 ต้องปรากฎว่าจำเลยได้กล่าวอวดอ้างต่อหน้าสาธารณชนถ้ากล่าวต่อบุคคลคนเดียวยังไม่มีผิดตามมาตรานี้

คดีนี้จำเลยไม่ได้เปนเจ้าพนักงานตรวจฝิ่น แต่ไปพูดอวดอ้างแก่ ข. ว่าจำเลยเปนเจ้าพนักงานตรวจฝิ่น แล้วพูดขอยืมเงิน ข. ๑๕ บาท ว่าจะเอาไปล่อจับฝิ่นเถื่อน ข.หลงเชื่อจึงมอบเงินให้จำเลยไป

ศาลล่างทั้งสอง เห็นว่าจำเลยไม่มีความผิดตาม ม.๑๒๗-๑๒๘ คงพิพากษาให้จำคุกจำเลย ๖ เดือนฐานฉ้อโกงตามม.๓๐๔

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๒๘ ด้วย

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้อวดอ้าง ข. จำเลยผู้เดียวเท่านั้น จำเลยไม่ได้กล่าวต่อหน้าสาธารณชนรูปคดีไม่เข้า ม. ๑๒๘ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง