คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 905/2486

คำสั่งสาลอุธรน์ที่สั่งสาลชั้นต้นสืบพยานแล้วส่งสำนวนไปไห้สาลอุธรน์พิพากสานั้นเปนคำสั่งระหว่างพิจารนาดีกาไม่ได้.

สาลชั้นต้นสืบพยานโจทคดีที่ฟ้องหาว่าจำเลยไช้ไม้ตะบองตีนายฟองบาดเจ็บแล้วสั่งงดสืบพยานจำเลยและพิพากสาว่าโจทสืบไม่สมฟ้อง ไห้ยกฟ้อง

โจทอุธรน์ สาลอุธรน์ทำคำสั่งไห้ส่งสำนวนไปไห้สาลชั้นต้นสืบพยานจำเลยไห้สิ้นกะแสความ แล้วส่งไห้สาลอุธรน์พิพากสา

จำเลยดีกาคัดค้านคำสั่งสาลอุธรน์ สาลชั้นต้นสั่งรับ สาลดีกาเห็นว่า คำสั่งสาล สาลอุธรน์ที่สั่งสาลชั้นต้นสืบพยานไห้ตามประมวนวิธีพิจารนาความอาญามาตรา ๒๐๘(๑) เช่นนี้เปนคำสั่งระหว่างพิจารนาของสาลอุธรน์ คู่ความจะดีกามิได้ต้องห้ามตามบทบัญญัติมาตรา ๑๙๖ ประกอบด้วยมาตรา ๒๒๕ จึงไห้ยกดีกาโจท