คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 907/2493

ฟ้องขับไล่ผู้อาศัยออกจากที่ดินนั้น ไม่จำเป็นต้องระบุถึงวันเริ่มการอาศัยวันแรก เพราะการอาศัยหรือไม่นั้นเป็นลักษณะของอาการที่ประพฤติต่อกันสืบเนื่องเรื่อยๆ ไป เมื่อโจทก์กล่าวถึงสภาพแห่งคดีพอที่จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้วก็ใช้ได้

ผู้ครอบครองที่ดินด้วยอำนาจปรปักษ์เกินกว่า 10 ปีแต่มิได้จดทะเบียนสิทธิไว้จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้ผู้ได้สิทธิในที่ดินนี้มาโดยการเสียค่าตอบแทนและจดทะเบียนสิทธิ โดยสุจริตไม่ได้ดังบทบัญญัติไว้ใน ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1299 วรรคสอง

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินโฉนดที่ 4311 ของโจทก์โดยอ้างว่าจำเลยอาศัย โจทก์ให้มาทำสัญญาเช่าจำเลยก็ไม่ยอมทำจึงขอให้ขับไล่ จำเลยต่อสู้ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม ไม่ระบุวันเดือนปีที่จำเลยอาศัย และสู้ว่า ที่พิพาทเป็นของจำเลยครอบครองมา 25 ปีแล้ว

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาขับไล่จำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การอาศัยหรือไม่นั้น เป็นลักษณะของอาการที่ประพฤติต่อกันสืบเนื่องเรื่อย ๆ ไป โจทก์กล่าวถึงสภาพแห่งคดีพอที่จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องระบุวันเริ่มการอาศัยวันแรก ส่วนในข้อครอบครองนั้นเห็นว่า หากจะฟังว่าจำเลยได้ครอบครองที่พิพาทมาด้วยอำนาจปรปักษ์เกินกว่า 10 ปีก็ดี แต่สิทธิอันนี้ยังมิได้จดทะเบียนจำเลยหาอาจที่จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้โจทก์ผู้ได้สิทธิมาโดยการเสียค่าตอบแทนและจดทะเบียนสิทธิโดยสุจริตไม่ ดังบัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1299 วรรค 2

จึงพิพากษายืน