คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 907/2493

ฟ้องขับไล่ผู้อาศัยออกจากที่ดินนั้น ไม่จำเป็นต้องระบุถึงวันเริ่มการอาศัยวันแรก เพราะการอาศัยหรือไม่นั้นเป็นลักษณะของอาการที่ประพฤติต่อกันสืบเนื่องเรื่อย ๆ ไป เมื่อโจทก์กล่าวถึงสภาพแห่งคดีพอที่จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ก็ใช้ได้

ผู้ครอบครองที่ดินด้วยอำนาจปรปักษ์เกินกว่า 10 ปี แต่มิได้จดทะเบียนสิทธิไว้จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้ผู้ได้สิทธิในที่ดินนี้มาโดยการเสียค่าตอบแทนและจดทะเบียนสิทธิ โดยสุจริตไม่ได้ ดังบทบัญญัติไว้ใน ป.ม.แพ่งฯ มาตรา 1299 วรรค 2

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินโฉนดที่ ๔๓๑๑ ของโจทก์โดยอ้างว่าจำเลยอาศัย โจทก์ให้มาทำสัญญาเช่าจำเลยก็ไม่ยอมทำ จึงขอให้ขับไล่จำเลยต่อสู้ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม ไม่ระบุวันเดือนปีที่จำเลยอาศัย และสู้ว่าที่พิพาทเป็นของจำเลยครอบครองมา ๒๕ ปีแล้ว

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาขับไล่จำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การอาศัยหรือไม่นั้นเป็นลักษณะของอาการที่ประพฤติต่อกันสืบเนื่องเรื่อย ๆ ไป โจทก์กล่าวถึงสภาพแห่งคดีพอที่จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้วไม่จำเป็นต้องระบุวันเริ่มการอาศัยวันแรก ส่วนในข้อครอบครองนั้นเห็นว่าหากจะฟังว่าจำเลยได้ครอบครองที่พิพาทมาด้วยอนาจปรปักษ์เกินกว่า ๑๐ ปีก็ดีแต่สิทธิอันนี้ยังมิได้จดทะเบียนจำเลยหาอาจที่จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้โจทก์ผู้ได้สิทธิมาโดยการเสียค่าตอบแทนและจดทะเบียนสิทธิโดยสุจริตไม่ ดังบัญญัติไว้ใน ป.ม.แพ่งฯ มาตรา ๑๒๙๙ วรรค ๒

จึงพิพากษายืน