คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 908/2480

พรบยาเสพย์ติดให้โทษ พ.ศ.2465 ม.23(ข) , 26 จำเลยเคยถูกลงโทษฐานมียาเสพติดให้โทษครั้งหนึ่งแล้วมากระทำผิดเช่นนั้นอีกภายใน 5 ปีต้องลงโทษจำเลยตาม ม.26 แห่ง พรบยาเสพติดให้โทษ ซึ่งเป็นบทกฎหมายพิเศษ จะนำ ม.72 แห่งกฎหมายอาญามาใช้เพิ่มโทษจำเลยมิได้และในกรณีเช่นนี้ไม่ใช่เป็นเรื่องกระทำผิดกฎหมายหลายบทตาม ม.70 แห่งกฎหมายอาญา

คดีนี้ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีมอร์ฟีนไฮโดรโคลไรต์ซึ่งเป็นยาเสพติดให้โทษไว้โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานและก่อนคดีนี้จำเลยเคยต้องโทษฐานมียาเสพติดให้โทษมาครั้งหนึ่งแล้วพ้นโทษมายังไม่ครบ ๕ ปี

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ตัดสินลงโทษจำเลยตาม พรบยาเสพติดให้โทษ ม.๒๖,๒๓(ข) ให้ปรับจำเลย ๕ เท่า ราคายา แต่ไม่ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๓(ข) แล้วเพิ่มโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.๗๒ เพราะ ม.๒๖ ในพรบยาเสพติดให้โทษอันเป็นกฎหมายพิเศษมีบทเพิ่มโทษอยู่แล้ว จึงนำ ม.๗๒ แห่งกฎหมายอาญามาใช้ไม่ได้ตาม ม.๑๑ แห่งกฎหมายนั้น

โจทก์ฎีกาว่า ควรเพิ่มโทษจำเลยตาม ม.๗๒ เพราะเป็นบทที่หนักกว่า

ศาลฎีกาตัดสินว่าเรื่องการเพิ่มโทษจำเลยตาม พรบยาเสพติดให้โทษนั้นมี ม.๒๖ ซึ่งเป็นกฎหมายพิเศษบัญญัติอยู่ชัดเจนแล้ว ตาม ม.๑๑ แห่งกฎหมายอาญาจะนำ ม.๗๒ มาใช้เพิ่มโทษมิได้ และคดีนี้ไม่ใช่เรื่องจำเลยทำละเมิดกฎหมายหลายบทตามกฎหมายอาญา ม.๗๐ ฉะนั้นปัญหาเรื่องใช้บทกฎหมายที่มีโทษหนักจึงไม่เกิดขึ้น จึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสอง ให้ยกฎีกาโจทก์