คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 912/2479

ในกณีที่พนักงานอัยยการเป็นโจทก์ฟ้องขอให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่กีดขวางทางหลวงนั้นต้องเสียค่าธรรมเนียมเช่นคดีแพ่งธรรมดา

คดีนี้จำเลยได้ถมเหมืองน้ำอันเป็นทางสาธรณสำหรับเรือเดินทำให้ราษฎรใช้ทางนี้เดินไม่ได้ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษและให้จำเลยเปิดทางเดินดังเดิม

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยทำผิดฐานกีดขวางทางหลวงลงโทษตาม ม.๓๓๖(๑) ปรับ ๑๐ บาท แต่ในข้อที่ขอให้ศาลบังคับให้เพราะโจทก์มิได้เสียค่าธรรมเนียมแต่ศาลอุทธรณ์บังคับให้

ศาลฎีกาตัดสินว่าตาม ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.๔๓ และ ๒๕๓ ได้บัญญัติประเภทความผิดที่อัยยการอาจฟ้องบังคับคดีทางแพ่งได้โดยมิต้องเสียค่าธรรมเนียม แต่การกีดกั้นทางหลวงมิได้มีบัญญัติไว้จึงพิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์เสีย โดยยืนตามศาลเดิม