คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 913/2471

สัญญาประกันในคดีอาญาจะสุดสิ้นลงเมื่อไรเมื่อศาลเดิมยกฟ้องแล้วระวางอุทธรณ์นายประกันส่งตัวจำเลยมาฟังคำพิพากษาไม่ได้ต้องรับผิด อัยยการมีอำนาจที่จะเข้าว่าคดีในชั้นฎีกาถึงแม้จะไม่ได้ว่าความมาในชั้นศาลเดิม พระธรรมนูญ ม. 35 ข้อ 1 วิธีพิจารณาแพ่งเทียบฎีกา 741/2471 851/2465

ข้อเท็จจริงปรากฏว่า จำเลยต้องหาว่าลักทรัพย์ ล. กับพวกได้ทำหนังสือรับประกันตัว จำเลยไปจาก ศาลเดิม ต่อมา ศาลเดิมพิพากษาให้ยกฟ้อง โจทก์ปล่อยตัวจำเลย โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแล้วส่งคำพิพากษาไปยังศาลเดิม ๆ หมายนัดให้นายประกันส่ง ศ. จำเลยไปฟังคำพิพากษา ครั้นถึงวันนัดนายประกันยื่นคำร้องคัดค้านว่าได้ประกันเพียงระหว่าง พิจารณาเท่านั้น นายประกันไม่ต้องรับผิดชอบตาม สัญญา

ศาลเดิมมีคำสั่งว่านายประกันยังคงต้องรับผิดชอบตามสัญญาประกันอยู่

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับคำสั่ง ศาลเดิมว่าในหนังสือประกันไม่มีข้อความบ่งชัดว่าประกันจนคดีถึงที่สุดเมื่อ ศาลพิพากษาให้ปล่อยตัว จำเลยนายประกันก็หลุดพ้นความรับผิดชอบไปด้วยเช่นกัน

อัยยการซึ่งไม่ได้ว่าคดีมาแต่ต้นทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกา

ศาลฎีกา พิพากษากลับสัตย์ ศาลอุทธรณ์บังคับคดีตามคำสั่ง ศาลเดิมว่าเปนการรับประกันตัว จำเลยจนกว่าจะเสร็จคดี ไม่ได้หมายความว่าประกันฉะเพาะในระหว่างพิจารณาของศาลเดิมเท่านั้น ตามนัยฎีกา ๗๔๑/๒๔๗๑