คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 915/2479

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเขาถึงรูปหน้าเสียโฉมและสงใบชัณสูตร์บาดแผลประกอบ จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง เช่นนี้ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.256(6) ได้โดยไม่ต้องตรวจพิเคราะห์บาดแผลที่ตัวผู้เสียหายอีก

คดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยหาว่าทำร้ายร่างกาย ส.มีบาดเจ็บสาหัส ถึงรูปหน้าเสียโฉม จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องโจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าในเรื่องนี้มีแต่ใบชัณสูตร์บาดแผลซึ่งแพทย์ลงความเห็นว่าเป็นบาดแผลถึงรูปหน้าเสียโฉม โจทก์หาได้นำสืบอย่างอื่นใดไม่เช่นนำตัวผู้เสียหายมาตรวจบาดแผลเป็นต้น ถึงแม้จำเลยจะรับสารภาพก็ควรมีผิดตาม ม.๒๕๔ ให้จำคุก ๑ ปี ลดกึ่งหนึ่ง

ศาลฎีกาตัดสินว่าใน ม.๒๕๖(๑) ถึง (๘) วางข้อเท็จจริงไว้ว่าในการทำร้ายร่างกายเมื่อข้อเท็จจริงเข้าบทใดบทหนึ่งในอนุมาตราทั้ง ๘ นั้นแล้ว กฎหมายถือว่าเป็นบาดแผลสาหัสในคดีนี้เมื่อจำเลยรับว่าบาดแผลของผู้เสียหายถึงเสียโฉมแล้วศาลก็รับฟังได้เพราะคำรับของจำเลยนั้นถ้าไม่ตรงกับความจริงศาลก็มีอำนาจสืบพะยานแล้ววินิจฉัยตามรูปคดีได้ จึงพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๕๖ (๖) ให้จำคุก ๒ ปีลดกึ่งหนึ่ง