คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 915/2490

เมื่อจำเลยถูกจับกุมคุมขังในกรณีที่ถูกกล่าวหา โดยพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจแล้ว ก็ได้ชื่อว่า ต้องคุมขังมาในคดีตามความหมายใน กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 32 แล้ว ไม่จำต้องรอให้ถึงมือพนักงานสอบสวนเสียก่อน จึงจะถือว่าถูกคุมขัง

คดีนี้เป็นสาขาคดีเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย 3 เดือน ออกหมายจำคุกจำเลยโดยหักวันต้องขังตามที่ปรากฏในฟ้อง มีกำหนด 14 วัน จำเลยแถลงว่า ความจริงจำเลยถูกควบคุมมาแล้ว 16 วัน ปรากฏจากสำนวนสอบสวนว่า เป็นความจริงดังที่จำเลยแถลง แต่โจทก์เห็นว่า ที่จำเลยถูกผู้ใหญ่บ้านควบคุมนำตัวมาส่งกำนัน ๆ ส่งอำเภอ เป็นเวลา 2 วันนั้นไม่นับว่าจำเลยถูกคุมขังจะนับต่อเมื่อจำเลยอยู่ในความควบคุมของพนักงานสอบสวน

ศาลชั้นต้นสั่งให้หักวันต้องขังให้จำเลย 16 วัน

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อจำเลยถูกจับกุมคุมขังในกรณีที่ถูกกล่าวหาในคดีนี้ โดยเจ้าพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจแล้ว ก็ได้ชื่อว่าต้องคุมขังในคดีตามความหมายใน กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 32 แล้วไม่จำต้องรอให้ถึงมือพนักงานสอบสวนเสียก่อน จึงจะถือว่าถูกคุมขังจึงพิพากษายืน