คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 915/2490

เมื่อจำเลยถูกจับกุมคุมขังในกรณีที่ถูกกล่าวหา โดยพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจแล้ว ก็ได้ชื่อว่า ต้องคุมขังมาในคดีตามความหมายใน ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 32 แล้ว ไม่จำต้องรอให้ถึงมือพนักงานสอบสวนเสียก่อน จึงจะถือว่าถูกคุมขัง.

คดีนี้เป็นสาขาคดีเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย ๓ เดือน ออกหมายจำคุกจำเลยโดยหักวันต้องขังตามที่ปรากฎในฟ้อง มีกำหนด ๑๕ วัน จำเลยแถลงว่า ความจรงจำเลยถูกควบคุมมาแล้ว ๑๖ วัน ปรากฎจากสำนวนสอบสวนว่า เป็นความจริงดังที่จำเลยแถลง แต่โจทก์เห็นว่า ที่จำเลยถูกผู้ใหญ่บ้านควบคุมนำตัวมาส่งกำนัน ๆ ส่งอำเภอ เป็นเวลา ๒ วันนั้น ไม่นับว่าจำเลยถูกคุมขัง จะนับต่อเมื่อจำเลยอยู่ในความควบคุมของพนักงานสอบสวน.

ศาลชั้นต้นสั่งให้หักวันต้องขังให้จำเลย ๑๖ วัน

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน.

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อจำเลยถูกจับกุมคุมขังในกรณีที่ถูกกล่าวหาในคดีนี้ โดยเจ้าพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจแล้ว ก็ได้ชื่อว่าต้องคุมขับในคดีตามความหมายใน ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๓๒ แล้ว ไม่จำต้องรอให้ถึงมือพนักงานสอบสวนเสียก่อน จึงจะถือว่าถูกคุมขัง จึงพิพากษายืน