คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 92/2492

ผู้ตายมีอายุ 30 ปี จำเลยมีอายุ 19 ปีรูปร่างเล็กกว่า ผู้ตาย ผู้ตายได้เกิดโต้เถียง-กับจำเลย มีคนห้าม ผู้ตายก็เดินเลยไป แล้วก็กลับมาหาจำเลยอีก ตรงเข้าพูดกับจำเลยว่าไม่ต้องพูดมาก แล้วผลักจำเลยเซไปกระทบกระถางต้นไม้ พอจำเลยทรงตัวได้ ผู้ตายเข้าต่อยจำเลย พอต่อยได้ทีเดียวจำเลยใช้มีดแทงสวนแล้วจำเลยก็วิ่งหนีไป ผู้ตายวิ่งไปทางเดียวกับจำเลย แล้วล้มลงขาดใจตาย ดังนี้ การที่จำเลยใช้มีดแทงผู้ตายนั้น เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุไม่มีโทษ./

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานฆ่านายเล้งตายตาม ก.ม. ลักษณอาญา มาตรา ๒๔๙ จำเลยให้การปฏิเสธศาลชั้นต้นเห็นว่าการกระทำของจำเลยมีการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยกระทำป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ มีผิดตามมาตรา ๒๕๑, ๕๓ ให้จำคุก ๑ ปี แต่ให้รอการลงอาญาไว้

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาฟังว่า ผู้ตายได้ฉายไฟฟ้าเดินทางเข้าไปในร้านขายอ้อย ขวั้น จำเลยพูดว่าอย่าฉาย ตาฟางและไฟเข้าตา ผู้ตายเถียงว่า จะ+พรรคพวก จำเลยย้ำว่าแสงไฟเข้าตา ผู้ตายได้ท้าทายจำเลย จำเลยตอบว่าคุณโตกว่าผมผมสู้ไม่ได้ แล้วก็มีคนห้าม ผู้ตายก็ไป แล้วกลับมาอีก ตรงเข้าพูดกับจำเลยว่าไม่ต้องพูดมาก แล้วผลักจำเลยเซไปกระทบกระถางต้นไม้ พอจำเลยทรงตัวได้ ผู้ตายเข้าต่อยจำเลย พอต่อยได้ทีเดียว จำเลยก็ใช้มีดสวนไปแล้ว จำเลยก็วิ่งหนี ผู้ตายวิ่งตามไป แล้วก็ล้มลงขาดใจตาย ได้ความต่อไปว่า ผู้ตายมีอายุ ๓๐ ปี จำเลยมีอายุ ๑๙ ปี รูปร่างเล็กกว่าผู้ตาย ผู้ตายนอกจากมีท่อนไฟฉายอยู่ในมือแล้ว ยังมีอาวุธมีดพก แต่ยังไม่ทันใช้ หรือใช้ไม่ทัน พฤติการณ์ที่กล่าวข้างต้น การที่จำเลยใช้มีดแทงผู้ตายนั้น เป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ไม่มีโทษ

พิพากษาแก้ ให้ยืนตามศาลชั้นต้น./