คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 920/2481

โจทก์ฟ้องบรรยายความ+จำเลยสมัคร์ใจวิวาท+ร้ายกันเป็นเหตุให้คนตายและบาดเจ็บดังนี้เมื่อทางพิจารณาไม่ได้ความว่ามีการสมัครใจวิวาทต่อสู้กันแล้วแม้จะได้ความว่าใครทำร้ายใครต้องยกฟ้องโจทก์เหตุในส่วนลักษณคดี

โจทก์ฟ้องว่านางมี นายม่อจำเลยและนายนวนฝ่ายหนึ่ง กับนายโทนจำเลยกับพวกอีกฝ่ายหนึ่งสมัครใจเข้าวิวาททำร้ายกันจนเป็นเหตุให้นายนวนถึงตายและนายโทนบาดเจ็บขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๓,๒๕๔ และ ๒๔๙

ศาลชั้นต้นฟังว่านายม่อทำร้ายร่างกายนายโทนบาดเจ็บ และนายโทนได้ใช้มีดแทงนายนวนถึงตาย พิพากษาลงโทษนายม่อตาม ม.๒๕๑ จำเลยนอกนั้นไม่มีผิด

นายโทนผู้เดียวอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่ากรณีเรื่องนี้ไม่ใช่เป็นการวิวาทกัน จึงจะลงโทษนายม่อนายโทนจำเลยมิได้ เพราะโจทก์ฟ้องเป็นคดีวิวาททำร้ายกันเป็นเหตุให้คนตายและบาดเจ็บแต่อย่างเดียว ไม่ได้กล่าวว่าจำเลยทำร้ายใครอย่างไรจะลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๔,๒๔๙ หรือ ๒๕๑ มิได้ ถึงแม้นายม่อจำเลยจะมิได้อุทธรณ์ก็ดีก็เป็นเหตุในลักษณคดี ศาลอุทธรณ์มีอำนาจปล่อยตัวได้ พิพากษากลับศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาตัดสินว่าโจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องกล่าวหาจำเลยในฐานทำร้ายร่างกายหรือฆ่าคนตายเลย เป็นแต่กล่าวหาจำเลยในฐานวิวาทต่อสู้กันตาม ม.๒๕๓ เมื่อไม่ได้ความว่ามีการสมัครใจวิวาทต่อสู้กันแล้ว ก็ต้องยกฟ้องพิพากษายืน