คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 921/2487

เอาทรัพย์ของผู้อื่นไปโดยถือวิสาสะ พายหลังกลับมีเจตนาทุจริตเอาทรัพย์ของเขาเสียดังนี้ไม่เปนผิดถานลักทรัพย์

จำเลยต้องหาว่าลักทรัพย์ สาลชั้นต้นไม่เชื่อพยานโจท จึงพิพากสายกฟ้อง สาลอุธรน์ลงโทส

จำเลยดีกา สาลดีกาฟังว่า ครั้งแรกจำเลยเอากางเกงของเจ้าทรัพย์ไปโดยถือวิสาสะว่าเปนหลาน (ต่อมาอีก ๕ วัน เจ้าทรัพย์ตามไปทวงจำเลยปติเสธว่าไม่ได้เอาไป) แต่ที่จำเลยไม่คืนและกลับปติเสธไนตอนหลังยี้ คงเปนโดยเกิดโลภจริตขึ้นมาพายหลังซึ่งไม่ทำไห้มีผลย้อนถึงการกะทำครั้งแรกไห้กลับเปนทุจริตไปด้วย จำเลยจึงไม่มีผิดถานลักทรัพย์ ไห้ยกฟ้องโจทก์