คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 925/2485

การขอว่าความหย่างคนอนาถาชั้นดีกานั้น นอกจากจะพิจารนาได้ความว่าจำเลยเปนคนอนาถาแล้วจะต้องพิจารนาว่าคดีของจำเลยมีมูลที่จะชนะได้หรือไม่ด้วย

คดีนี้สาลอุธรน์พิพากสาแก้คำพิพากสาสาลชั้นต้นว่า เด็กชายสงวนเปนบุตรของจำเลยไห้จำเลยจ่ายค่าเลี้ยงดูบุตรไห้แก่โจท

จำเลยดีกาอนาถา สาลชั้นต้นไต่สวนแล้วสั่งว่าจำเลยเปนคนอนาถาไม่สามารถเสียค่าทำเนียมชั้นดีกาได้ จึงอนุญาตไห้ดีกาอนาถา

สาลดีกาเห็นว่าการขอว่าความหย่างคนอนาถาไนชั้นดีกาตามประมวนกดหมายวิธีพิจารนาความแพ่งมาตรา ๑๕๕ จำเลยจะต้องสแดงไห้พอไจสาลด้วยว่า คดีมีมูลที่จะชนะได้ แต่สาลชั้นต้นเพียงเห็นว่าจำเลยเปนคนอนาถาเท่านั้น ก็รับดีกาจำเลยขึ้นมา ยังมิทันได้พิจารนาสั่งว่าคดีของจำเลยมีมูลที่จะชนะได้หรือไม่ จึงย้อนสำนวนไปไห้สาลชั้นต้นดำเนินกะบวนพิจารนาเสียไหม่ไห้ถูกต้อง