จำเลยเปนแพทย์ประจำตำบลมียาผงสำหรับดองสุรากินแก้ฟกบวมขาย ข.ผู้จัดการโรงต้มกลั่นสุราจะหาเรื่องจับจำเลย จึงให้ ส.ไปซื้อยาผงและสุราที่จำเลย เพราะในวันนั้นที่บ้านจำเลยมีการเลี้ยงสุรากัน ส.ไปกล่าวเท็จหลอกจำเลยว่าน้องชายป่วยหนัก จำเลยก็ขายยาผงให้ แล้ว ส.พูดขอปันซื้อสุราจากจำเลยจำเลยก็ให้สุราแก่ ส. ๑ ถ้วย ส.จึงคิดค่าสุราที่ขอปันนั้นให้แก่จำเลย ๒๐ สตางค์ดังนี้ มีปัญหาว่าจำเลยจะมีผิดฐานขายสุราโดยไม่ได้รับอนุญาตหรือไม่
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เปนการซื้อขายสุราอันเปนผิดต่อพระราชบัญญัติ เพราะราคาสุราที่ ส.คิดให้แก่จำเลยนั้นไม่ได้พูดซื้อขายเรื่องสุราต่อกันเลยตามพฤติการณ์ให้เห็นไปในทางที่จำเลยมีความกรุณาให้สุราไปทำยามากกว่า จึงให้ยกฟ้องโจทก์เสีย