คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 938/2496

ผู้ตายจะเอาปืนยิงจำเลย จำเลยจึงเข้าแย่งปืนๆได้ลั่นขึ้น 1 นัด แล้วผู้ตายเอาลูกกระสุนบรรจุปืนและจะยิงจำเลยอีก จำเลยจึงแทงเอาปืนหลุดจากมือผู้ตายแล้วผู้ตายยังจะแย่งเอาปืนอีก จำเลยจึงต้องแทงผู้ตายอีกหลายที และเอาปืนยิงผู้ตายล้มลงขาดใจตาย ดังนี้ ไม่เป็นการเกินสมควรแก่เหตุ เพราะเมื่อผู้ตายยังพยายามจะแย่งเอาปืนจากจำเลยแล้ว อันตรายก็ยังมีอยู่ จำเลยจะหยุดยั้งเสียไม่ได้เพราะเป็นเวลาฉุกเฉิน การกระทำของจำเลยจึงได้รับการยกเว้นโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 50

คดีนี้ โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยฆ่านายมุมตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษ

จำเลยปฏิเสธอ้างฐานที่อยู่

ศาลชั้นต้นเห็นว่าพยานหลักฐานไม่พอฟังลงโทษจำเลยจึงพิพากษายกฟ้อง

อัยการและโจทก์ร่วมอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำคุกจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 มีกำหนด 15 ปี ลดตามมาตรา 59 เสีย 1 ใน 3 คงจำคุก10 ปี มีดของกลางริบ

โจทก์ร่วมและจำเลยฎีกา

ศาลฎีกาประชุมปรึกษาแล้ว ตามข้อเท็จจริงได้ความว่านายมุมจะเอาปืนยิงจำเลย ๆ จึงเข้าแย่งปืนนายมุม ปืนได้ลั่นไปแล้วนายมุมเอาลูกกระสุนบรรจุปืน และจะยิงจำเลยอีก จำเลยจึงแทงเอา ปืนหลุดจากมือนายมุม แล้วนายมุมยังจะแย่งเอาปืนอีกจำเลยจึงต้องแทงนายมุมอีกหลายที และเอาปืนยิงนายมุมล้มลงขาดใจตาย การกระทำของจำเลยดังกล่าว ศาลฎีกาเห็นว่าไม่เป็นการเกินสมควรแก่เหตุ เพราะเมื่อนายมุมยังพยายามจะแย่งปืนไปจากจำเลยแล้วอันตรายก็ยังมีอยู่จำเลยจะหยุดยั้งเสียไม่ได้ เพราะเป็นเวลาฉุกเฉินการกระทำของจำเลยจึงได้รับความยกเว้นโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 50

จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลย