คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 939/2490

ผู้ประกอบการขายยาคงประกอบการขายยาต่อไป เมื่อสิ้นอายุใบอนุญาตฉะบับเดิมแล้วโดยยังมิได้ร้องขอต่อใบอนุญาตใหม่ คือว่าเป็นการประกอบการขายยาโดยมิได้รับอนุญาต แม้ภายหลังจะได้ร้องขอต่อใบอนุญาตได้แล้ว ก็ไม่มีผลย้อนหลังลบล้างความผิดที่ประกอบการขายยาโดยไม่ได้รับอนุญาต ให้เป็นการขายโดยได้รับอนุญาตได้.

จำเลยได้รับอนุญาตให้ประกอบการขายยาใน พ.ศ. ๒๔๘๘ เมื่อสิ้น พ.ศ. ๒๔๘๘ แล้ว จำเลยก็คงขายยาต่อไปโดยมิได้ขอร้องประการใดจนวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๔๘๙ จำเลยจึงมายื่นขอต่ออายุในอนุญาต โจทก์จึงฟ้องว่า จำเลยประกอบการขายยา ระหว่างวันที่ ๑ มกราคม ถึงวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๔๘๙ โดยไม่ได้รับอนุญาต

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย ตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา พ.ศ. ๒๔๗๙ มาตรา๖,-๑๘,

ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน.

จำเลยฎีกา.

ศาลฎีกา เห็นว่า ระหว่างวันที่ ๑ มกราคม ถึง วันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๔๘๙ จำเลยได้ประกอบการขายยาโดยมิได้รับอนุญาต ใบอนุญาตที่จำเลยได้รับภายหลัง ก็มีข้อความเพียงว่า ใบอนุญาตฉะบับนี้ใช้ได้ถึงวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๔๘๙ จึงไม่มีทางจะแปลให้ผลย้อนหลังไปอภัยความผิดของจำเลยที่ประกอบการขายยาโดยไม่ได้รับอนุญาต ให้เป็นการขายโดยได้รับอนุญาตได้ จึงพิพากษายืน.