คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 94-95/2480

ผลักเขาหกล้มไปถูกของแข็งมีบาดแผลที่ดั้งจมูกเรียกได้ว่ามีเจตนาทำร้ายร่างกายเขาเพราะอาจแลเห็นผลแห่งการกระทำนั้นได้ ถูกเขาผลักก่อนจำเลยจึงผลักตอบไปบ้างเรียกว่าจำเลยกระทำโดยถูกยั่วโทษะ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.195 ข้อกฎหมายทั้งปวงอันคู่ความอุทธรณ์ร้องอ้างอิงต้องเป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วแต่ในศาลชั้นต้น

ได้ความว่า จ.ผู้เสียหายเป็นลูกหนี้จำเลย ในการทวงหนี้ลูกหนี้ผู้เสียหายโกรธลุกขึ้นผลักจำเลย ๆ จึงผลักผู้เสียหายบ้าง ผู้เสียหายล้มไปถูกของแข็งมีบาดแผลที่ดั้งจมูก

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าการกระทำของจำเลยไม่เข้า ม.๔๓ เพราะไม่อาจและเห็นผลแห่งการกระทำได้ อนึ่งผู้เสียหายผลักจำเลยก่อนได้แสดงกิริยาจะทำร้ายจำเลยอีกการกระทำของจำเลยเข้าลักษณป้องกันไม่มีโทษตามมาตรา ๕๐

ศาลฎีกาตัดสินว่าการที่จำเลยผลักผู้เสียหายนั้นตามปกติย่อมอาจเห็นผลได้ว่าผู้เสียหายอาจล้มไปกระทบของแข็งแถวนั้นการกระทำของจำเลยถึงเข้าเกณฑ์ ม.๔๓ แท้จริงจำเลยมิได้ยกมาตรา ๔๓ ขึ้นต่อสู้ในศาลชั้นต้นพึ่งจะยกขึ้นในขั้นอุทธรณ์และการกระทำของจำเลยจะเรียกว่าป้องกันมิได้เหมือนกัน เพราะเมื่อผู้เสียหายผลักจำเลยแล้วไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายทำอะไรอีก แต่ตามรูปคดีเรียกได้ความจำเลยกระทำโดยถูกยั่วโทษะ จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๕๔-๕๕