คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 94/2483

ได้ความเพียงว่าผู้ซื้อได้ซื้อของกลางไว้จากจำเลยซึ่งไปลักมาจากเจ้าทรัพย์นั้น ยังไม่พอชี้ขาดให้คืนของกลางแก่เจ้าทรัพย์เพราะคดีอาจเข้าบทมาตรา 1332 แห่งประมวลแพ่ง ฯ การที่โจทก์ขอให้สั่งของกลางให้แก่เจ้าทรัพย์นั้นเป็นการฟ้องคดีแพ่งเกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา

ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยลักขันลงหินของเจ้าทรัพย์ไปและขายขันนั้นให้บุคคลอื่นโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษและขอให้ส่งคืนขันของกลางให้เจ้า ทรัพย์

ศาลชั้นต้นพิพากษา ลงโทษจำคุกจำเลยส่วนข้อที่ขอให้คืนของกลางแก่เจ้าทรัพย์นั้นเห็นว่ายังไม่ควรบังคับตามที่โจทก์ขอ เพราะผู้ซื้ออาจซื้อมาโดยสุจริตตาม ปพพ ๑๓๓๒ ผู้ซื้อก็ไม่จำต้องคืน

โจทก์อุทธรณ์ขอให้สั่งคืนของกลาง ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์มิได้นำสืบว่า ผู้ซื้อได้ซื้อไว้โดยผิดกฎหมาย ที่ไม่บังคับให้คืนของกลางแก่เจ้าทรัพย์ชอบแล้ว พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่โจทก์ขอให้สั่งคืนของกลางให้แก่เจ้าทรัพย์นั้นเป็นการฟ้องคดีแพ่งเกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา คดีนี้เพียงแต่จำเลยต้องคำพิพากษาว่าได้กระทำผิดยังไม่พอเป็นเหตุให้ศาลสั่งคืนของกลาง ความรับผิดของผู้ซื้อจะต้องเป็นไปตามกฎหมายแพ่ง คดีอาจเข้าบทมาตรา ๑๓๓๒ แห่ง ประมวลแพ่งฯ ได้ ซึ่งผู้ซื้อไม่จำต้องคืน เว้นแต่เจ้าทรัพย์จะได้ชดใช้ราคาที่ซื้อมา จึงพิพากษายืนตามศาลล่างให้ยกฎีกาโจทก์