คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 948/2500

คำบรรยายฟ้องหาว่าทำผิดฐานบุกรุกตามกฎหมายลักษณะอาญาม.327 นั้น โจทก์ต้องกล่าวด้วยว่าจำเลยเจตนาจะมิให้ผู้อื่นได้ปกครองทรัพย์หรือเพื่อจะเข้าครอบครองทรัพย์มิฉะนั้นเป็นฟ้องที่ขาดรายละเอียดทำให้จำเลยไม่เข้าใจข้อหาได้ดีพอ(เทียบเคียงฎีกาที่ 912/2492,1549/2493)

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันบุกรุก ทำให้เสียทรัพย์ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโดยฟังว่าจำเลยมีอำนาจตัดต้นไม้ตามที่โจทก์ฟ้องได้และโจทก์สืบไม่ได้ว่าจำเลยบุกรุก ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ที่โจทก์ฎีกาว่าจำเลยมีผิดตามกฎหมายอาญา มาตรา 327 ตามฟ้องนั้น ฟ้องโจทก์กล่าวแต่เพียงว่าจำเลยบุกรุกเข้าไปใช้อาวุธทำลายต้นไม้โดยเจตนาทำให้เสียทรัพย์และทำลายเขตมิได้กล่าวถึงว่าจำเลยเจตนาจะมิให้โจทก์ได้ปกครองทรัพย์ หรือเพื่อจะเข้าครอบครองทรัพย์แต่อย่างใด ฟ้องโจทก์ขาดรายละเอียดที่จะครบองค์ความผิดตามมาตรานี้ ทำให้จำเลยไม่เข้าใจข้อหาของโจทก์ได้ดีพอ ไม่ชอบด้วย ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 ศาลฎีกาจึงรับวินิจฉัยให้ไม่ได้ ส่วนข้อหาฐานทำให้เสียทรัพย์นั้น เมื่อศาลชั้นต้นไม่เชื่อพยานโจทก์ ก็ไม่มีข้อเท็จจริงให้ฟังได้ว่าจำเลยเป็นผู้ตัดทำลายหลักเขต จึงไม่มีทางจะวินิจฉัยถึงปัญหาข้อกฎหมาย

จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์