คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 948/2500

คำบรรยายฟ้องหาว่าทำผิดฐานบุกรุกตามกฎหมายลักษณะอาญา ม.327 นั้น โจทก์ต้องกล่าวด้วยว่าจำเลยเจตนาจะมิให้ผู้อื่นได้ปกครองทรัพย์หรือเพื่อจะเข้าครอบครองทรัพย์ มิฉะนั้นเป็นฟ้องที่ขาดรายละเอียด ทำให้จำเลยไม่เข้าใจข้อหาได้ดีพอ.

เทียบเคียง ฎีกาที่ 912/2492,(1549/2493).

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันบุกรุก ทำให้เสียทรัพย์ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโดยฟังว่าจำเลยมีอำนาจตัดต้นไม้ตามที่โจทก์ฟ้องได้ และโจทก์สืบไม่ได้ว่าจำเลยบุกรุก ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ที่โจทก์ฎีกาว่าจำเลยมีผิดตาม ก.ม.อาญา มาตรา ๓๒๗ ตามฟ้องนั้น ฟ้องโจทก์กล่าวแต่เพียงว่าจำเลยบุกรุกเข้าไปใช้อาวุธทำลายต้นไม้โดยเจตนาทำให้เสียทรัพยฺ์และทำลายเขต มิได้กล่าวถึงว่าจำเลยเจตนาจะมิให้โจทก์ได้ปกครองทรัพย์ หรือเพื่อเข้าครอบครองทรัพย์แต่อย่างใด ฟ้องโจทก์ขาดรายละเอียดที่จะครบองค์ความผิดตามมาตรานี้ ทำให้จำเลยไม่เข้าใจข้อหาของโจทก์ได้ดีพอ ไม่ชอบด้วย ป.วิ.อาญา ม.๑๕๘ ศาลฎีการับวินิจฉัยให้ไม่ได้ ส่วนข้อหาฐานทำให้เสียทรัพย์นั้น เมื่อศาลชั้นต้นไม่เชื่อพยานโจทก์ ก็ไม่มีข้อเท็จจริงให้ฟังได้ว่าจำเลยเป็นผู้ตัดทำลายหลักเขต จึงไม่มีทางจะวินิจฉัยถึงปัญหาข้อกฎหมาย

จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์.