คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 949/2490

พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ ให้อำนาจพนักงานเจ้าหน้าที่ให้ไปออกคำสั่งเพื่อให้การเป็นไปตามพ.ร.บ. เมื่อผู้ใดฝ่าฝืนประกาศที่พนักงานเจ้าหน้าที่ได้สั่งการไปโดยชอบด้วยกฎหมาย ผู้นั้นก็ย่อมมีผิดฐานฝ่าฝืนคำสั่งเจ้าพนักงานอันมีโทษตามพ.ร.บ.นี้

ประกาศของคณะกรรมการควบคุมเครื่องอุปโภคฯนั้นหาใช่กฎหมายไม่ประกาศที่ออกมาภายหลังยกเลิกการควบคุมสิ่งของบางอย่างจึงไม่ใช่กฎหมายที่ยกเลิกความผิดหรือไม่เอาโทษแก่ผู้ที่กระทำผิดฐานฝ่าฝืนประกาศฉบับแรกกรณีไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(5) หรือกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 8 ผู้ฝ่าฝืนจึงยังคงมีความผิดและมีโทษ

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำการยักย้ายผ้าขาวม้า 200 ผืน ผ้าซิ่น 100 ตัว อันเป็นผ้าและเครื่องนุ่งห่มที่อยู่ในความควบคุม ฝ่าฝืนประกาศของคณะกรรมการควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ ขอให้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโดยวินิจฉัยว่า ได้มีประกาศยกเลิกการควบคุมผ้าที่ทอด้วยเส้นด้ายพื้นเมืองเสียแล้ว สิทธิฟ้องร้องของโจทก์ย่อมระงับไป

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯให้อำนาจ พนักงานเจ้าหน้าที่ให้ไปออกคำสั่งเพื่อให้การเป็นไปตามพระราชบัญญัติเท่านั้น เมื่อจำเลยฝ่าฝืนประกาศ จำเลยก็ย่อมมีผิดฐานฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าพนักงานที่สั่งการโดยชอบด้วยกฎหมายประกาศของคณะกรรมการควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ นั้น หาใช่กฎหมายไม่ ประกาศที่ออกมาภายหลังยกเลิกการควบคุมสิ่งของบางอย่างจึงไม่ใช่กฎหมายที่ยกเลิกความผิดหรือไม่เอาโทษแก่ผู้กระทำผิด กรณีไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(5) หรือกฎหมายอาญา มาตรา 8 จำเลยจึงมีผิด พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยตามฟ้อง