คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 95/2478

คำพิพากษาในคดีอื่นโจทก์เคยฟ้องหาว่าจำเลยคน 1 กระทำผิด ศาลตัดสินว่าไม่มีความผิดเกิดขึ้นในระวางนั้นโจทก์ฟ้องจำเลยอีกคน 1 หาว่ากระทำผิดในข้อหากรณีอันเดียวกับจำเลยก่อน เมื่อคดีก่อนถึงที่สุดแล้ว ศาลยกเอาคำชี้ขาดในคดีก่อนมายกฟ้องคดีหลังได้โดยไม่ต้องให้สืบพะยาน

ได้ความว่าเดิม ว.ซึ่งเป็นพวกของจำเลยในคดีนี้ได้ถูกโจทก์ฟ้องหาว่าปล้นทรัพย์ ล.กับพวกอีก ๕ คน ปรากฏตามสำนวนคดีดำที่ ๗๖๕/๒๔๗๖ ศาลเดิมลงโทษ ว.ฐานปล้น แต่ศาลอุทธรณ์ พิพากษาให้ยกฟ้องโดยฟังข้อเท็จจริงว่าคดีเป็นเรื่องการวิวาทแลขอสตางค์กันมิได้มีการปล้นเกิดขึ้น จึงพิพากษาให้ปล่อย ว.ไป โจทก์ฎีกา ในระวางนี้โจทก์ได้ฟ้องจำเลยในคดีนี้ขึ้นอีกสำนวนหนึ่งซึ่งมีข้อหาว่าปล้นทรัพย์ ล.กับพวกอีก ๕ คน อย่างเดียวกับที่ได้ฟ้อง ว.ในสำนวนคดีดำที่ ๗๖๕/๒๔๗๖

ศาลเดิมเห็นว่าสำนวนที่โจทก์ฟ้องจำเลยในคดีนี้เป็นคดีเดียวกับที่ฟ้อง ว.แลศาลอุทธรณ์ก็ได้พิพากษาให้ยกฟ้องโดยวินิจฉัยว่ามิได้มีการปล้นเกิดขึ้น จึงเป็นเหตุในลักษณคดี จำเลยในคดีนี้ย่อมไม่มีผิดดุจกัน จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ศาลฎีกาเห็นว่าคดีที่โจทก์ฟ้อง ว.ตามสำนวนคดีดำที่ ๗๖๕/๒๔๗๖ นั้นศาลฎีกาได้วินิจฉัยแลฟังข้อเท็จจริงยืนตามศาลอุทธรณ์แล้ว ปรากฏในคำพิพากษาฎีกาที่ ๘๑๕/๒๔๗๖ ที่ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ไม่พิจารณาโดยพิพากษายกฟ้องโจทก์นั้นชอบแล้ว จึงพิพากษายืน