คดีนี้ ศาลเดิมตัดสินวางบทมาตรา ๒๔๙ - ๖๐ ให้ จำคุก ๑๐ ปีลดยั่วโทษะ ตามมาตรา ๕๕ คง จำคุก ๕ ปี +
ศาลอุทธรณ์ตัดสินยืนตามความเห็นอธิบดีผู้พิพากษาวางบทมาตรา ๒๔๙ - ๖๐ แลลดฐานปราณีย์ ตามมาตรา ๕๙ คงให้ จำคุกจำเลย ๕ ปี
ศาลฎีกาตัดสินว่าจำเลยฎีกาไม่ได้ ต้องบทห้ามตาม พรบ ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ ม. ๓ จึงไม่รับฎีกาของ จำเลยไว้พิจารณา