ได้ความว่าโจทก์ ทำหนังสือสัญญาขายข้าวเหนียวกล้องใหม่ให้จำเลย ๕๐๐๐ กะสอบ จำเลยได้รับมอบและชำระราคาแล้ว ๑๗๓๐ กะสอบ ส่วนที่เหลือ ๓๒๗๐ กะสอบจำเลยไม่ยอมรับมอบ โจทก์ได้บอกกล่าวแล้ว จำเลยก็ไม่ยอมปฏิบัติตามสัญญาโจทก์จึงเอาออกขายทอดตลาด ได้เงินสุทธิต่ำกว่าจำนวนตามสัญญา ๑๘๔๗๔ บาท ๔๓ สตางค์ โจทก์จึงฟ้องเรียกเงินจำนวนนี้และค่าเสียหายในการเช่ากุดังอีก ๔๕๗ บาท ๘๐ สตางค์ ฝ่ายจำเลยต่อสู้ว่าข้าวเหนียวกล้องใหม่นั้นหมายถึงข้างกล้องใหม่อย่างดีชนิดสีครั้งเดียว ข้าวที่จำเลยไม่ยอมรับเปนข้าวชนิดหักป่นหย่อนคุณภาพไม่ถูกต้องตามสัญญา ทั้งการขายทอดตลาดก็ไม่ได้บอกให้จำเลยทราบ จำเลยจึงไม่ต้องรับผิด
ศาลแพ่งพิพากษากล่าวว่าจำเลยผิดสัญญาให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเชื่อพยานฝ่ายโจทก์ว่าโจทก์ได้ส่งมอบข้าวให้จำเลยถูกต้องตามสัญญา ส่วนในเรื่องขายทอดตลาดข้าวโดยมิได้แจ้งให้จำเลยทราบนั้น เห็นว่าประมวลแพ่งมาตรา ๔๗๐ ที่บัญญัติถึงเรื่องนี้มิได้บังคับให้แจ้ง และคดีไม่ได้ความว่าการขายได้กระทำโดยไม่สุจริตอันจะเปนเหตุให้ตำหนิว่า โจทก์มีส่วนก่อให้เกิดความเสียหาย จึงพิพากษายืน