คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 951/2509

คำว่า สถานที่ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158 (5) นั้น หมายถึงสถานที่ที่เกิดกระทำผิด หาได้กำหนดไว้โดยเฉพาะเจาะจงว่าจะต้องระบุว่าอยู่หมู่ใด ตำบลใด เสมอไปไม่ เพียงแต่กล่าวไว้พอสมควรที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีก็เป็นการเพียงพอแล้ว คดีนี้ราษฎรเป็นโจทก์ ในคำฟ้องระบุว่าโจทก์จำเลยต่างอยู่บ้านใกล้เคียงบ้านหนองแก ตำบลยางหล่อ อำเภอหนองบัวลำภู จังหวัดอุดรธานี เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยได้บังอาจเข้าไปในบ้านโจทก์ แม้จะไม่ลงว่าบ้านโจทก์ตั้งอยู่ที่ตำบล อำเภอ และจังหวัดใดก็ดี จำเลยก็ย่อมเข้าใจข้อหาได้ดีว่า การกระทำผิดเกิด ณ สถานที่ใด เพราะโจทก์จำเลยเป็นคนอยู่ในละแวกหมู่บ้านเดียวกัน ถือได้ว่าโจทก์ได้บรรยายรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่พอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) แล้ว

(ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 12/2509)

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจถืออาวุธปืนเข้าไปในบ้านโจทก์ อันเป็นการรบกวนการครอบครองอสังหาริมทรัพย์ของโจทก์ นายวีระ สุราช บุตรโจทก์ซึ่งอยู่เฝ้าบ้านห้ามมิให้จำเลยเข้าในบริเวณบ้านโจทก์ จำเลยไม่เชื่อฟัง ถืออาวุธวิ่งเข้าไป บุตรชายโจทก์กลัว กระโดดเรือนหนีไป ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๖๒, ๓๖๕ (๑) (๒)

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธและตัดฟ้องว่า ฟ้องโจทก์ไม่แสดงรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่เกิดเหตุ จำเลยไม่สามารถต่อสู้คดีได้ เป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้อง ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นงดสืบพยานโจทก์แล้ววินิจฉัยว่าโจทก์ไม่ได้บรรยายรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำผิดดังที่โจทก์กล่าวหา พอที่จะให้จำเลยเข้าใจได้ดี เป็นการยากที่จำเลยจะรู้ว่าความผิดที่โจทก์กล่าวหานี้ได้เกิดขึ้น ณ สถานที่บ้านแห่งใดของโจทก์ และเกิด ณ ตำบลใด จึงเป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕๘(๕) พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คำว่า สถานที่ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕๘(๕) นั้น หมายถึงสถานที่ที่เกิดกระทำผิด หาได้กำหนดไว้โดยเฉพาะเจาะจงว่าจะต้องระบุว่าอยู่หมู่ใด ตำบลใด เสมอไปไม่ เพียงแต่กล่าวไว้พอสมควรที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีก็เป็นการเพียงพอแล้ว ทั้งนี้ ต้องพิจารณาเป็นเรื่อง ๆ ไป เฉพาะคดีนี้ปรากฏว่าเป็นคดีที่ราษฎรเป็นโจทก์ จำเลยเป็นครูประชาบาล ในคำฟ้องของโจทก์ระบุว่า โจทก์จำเลยต่างอยู่บ้านใกล้เคียงบ้านหนองแก ตำบลยางหล่อ อำเภอหนองบังลำภู จังหวัดอุดรธานี เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องกล่าวหาว่าจำเลยได้บังอาจเข้าไปในบ้านโจทก์ แม้โจทก์จะไม่ลงว่าบ้านโจทก์ตั้งอยู่ที่ตำบล อำเภอและจังหวัดใดก็ได้ ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่เห็นว่า การบรรยายฟ้องของโจทก์ดังกล่าว ย่อมทำให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีว่า การกระทำผิดเกิด ณ สถานที่ใด เพราะโจทก์จำเลยเป็นคนอยู่ในละแวกหมู่บ้านเดียวกัน ถือได้ว่าโจทก์ได้บรรยายรายละเอียดที่เกี่ยวกับสถานที่พอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีตามความในมาตรา ๑๕๘ (๕) แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาแล้ว ฟ้องโจทก์จึงเป็นฟ้องสมบูรณ์ที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยงดสืบพยานโจทก์ ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น

พิพากษายกคำพิพากษาศาลล่างทั้งสอง ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาแล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี