โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ทำสัญญาเช่าท่าเทียบเรือของโจทก์ เมื่อครอบกำหนดตามสัญญาเช่า ท่าเทียบเรือของโจทก์เสียหายรวมเป็นเงิน ๒,๓๘๐ บาท ขอให้ศาลบังคับจำเลยให้ซ่อมแซมท่าเทียบเรือให้เรียบร้อยดังเดิม หรือใช้ค่าเสียหาย
จำเลยให้การว่า ทรัพย์ต่าง ๆ ตามสัญญา ได้ส่งมอบให้โจทก์เสร็จสิ้นไปแล้ว หากมีการเสียหายเกิดขึ้นภายหลังวันสิ้นอายุสัญญาเช่าก็เป็นความผิดของโจทก์ เพราะทรัพย์ที่ส่งมอบเป็นทรัพย์ที่ผุ เสื่อมสลายตามสภาพแห่งการใช้จำเลยได้ชำระค่าเช่าและให้โจทก์ตรวจดูทรัพย์ ก็ไม่มีทรัพย์อะไรเสียหาย
ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุม ไม่สามารถจเข้าใจสภาพแห่งข้อหาได้ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์เป็นเงิน ๘๐๐ บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาปรึกษาแล้ว คดีมีปัญหาเฉพาะข้อกฎหมาย เท่าที่ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาว่า ฟ้องโจทก์เคลือบคลุมหรือไม่ ซึ่งจำเลยฎีกาว่า จำเลยได้ต่อสู้ในคำให้การว่าฟ้องของโจทก์เคลือบคลุมประเด็นไม่ชัดแจ้งถึงความเสียหาย ว่าเกิดขึ้นเมื่อใด ได้พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ข้อความตอนที่ว่าประเด็นไม่ชัดแจ้งถึงความเสียหาย ว่าเกิดขึ้นเมื่อใดนั้น จำเลยไม่ได้ให้การไว้ เพิ่งจะยกขึ้นมากล่าวอ้างภายหลัง เป็นการไม่ชอบ จำเลยให้การเพียงว่า ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุมไม่สามารถจะเข้าใจสภาพแห่งข้อหาได้ โดยมิได้ให้การว่า ไม่สามารถจะเข้าใจสภาพแห่งข้อหา ข้อไหน อย่างไร คำให้การดังนี้ถือได้ว่า เป็นคำให้การที่ไม่มีประเด็น จึงไม่รับวินิจฉัย
พิพากษายกฎีกาจำเลย.