คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 956/2481

พฤตติการณ์ที่ถือว่าไม่ผิดฐานแจ้งความเท็จความผิดฐานแจ้งความเท็จเป็นหน้าที่ของโจทก์จะต้องนำสืบให้ศาลเห็นว่าคำแจ้งความของจำเลยอาจทำให้ผู้อื่นหรือสาธารณชนเสียหายได้ ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.85,86 ศาลชั้นต้นงดสืบพะยานคู่ความไม่คัดค้าน ถือว่าคู่ความยอมไม่สืบพะยาน

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยเอาความที่รู้อยู่ว่าเป็นเท็จไปแจ้งต่อเจ้าพนักงานที่ดิน ทำให้ ร.และรัฐบาลเสียหาย

จำเลยให้การรับว่าตนเป็นเพียงบุตรเขยของผู้ตาย แต่ที่ไปแจ้งว่าเป็นบุตรตัวของผู้ตายขอให้เจ้าพนักงานที่ดินโอนทะเบียนใส่ชื่อตนก็เพราะทายาททั้งหมดได้ร้องขอให้จำเลยใช้หนี้ผู้ตายโดยยอมยกที่ดินให้จำเลย และเพื่อความสดวก

ศาลชั้นต้นงดสืบพะยานแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ม.๑๑๘ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ศาลฎีกาตัดสินว่าข้อความที่จำเลยแจ้งนั้นจำเลยรู้ว่าเป็นเท็จโดยไม่มีปัญหา แต่ข้อที่อาจเสียหายนั้นโจทก์ไม่มีพะยานหลักฐานอย่างใด เพียงคำรับของจำเลยข้างต้นไม่พอจะชี้ขาดได้ว่าอาจทำให้ ร.หรือรัฐบาลเสียหาย จึงพิพากษากลับศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฟ้องโจทก์