คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 957/2534

อัตราโทษที่จะนำมาพิจารณากำหนดอายุความฟ้องผู้กระทำผิดตามที่กำหนดไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95 นั้น ถืออัตราโทษสูงสุดสำหรับความผิดที่บัญญัติไว้ในบทมาตราที่โจทก์ฟ้องเป็นหลักมิใช่ถือตามโทษที่ศาลกำหนดในคำพิพากษาลงแก่จำเลย แม้ศาลฟังว่า การกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 ซึ่งวางโทษจำคุกไม่เกินสองปีจะต้องฟ้องภายในอายุความสิบปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(3)แต่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288,80ซึ่งมีอัตราโทษสูงสุดจำคุกตลอดชีวิตกำหนดอายุความยี่สิบปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(1) และคดีนี้เหตุเกิดวันที่ 6ธันวาคม 2517 โจทก์ฟ้องเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2532 จึงไม่ขาดอายุความ

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม 2517 เวลากลางวันจำเลยใช้มีดปลายแหลมยาวประมาณ 1 คืบ เป็นอาวุธแทงทำร้ายนายสี ปินะพัง1 ครั้ง โดยมีเจตนาฆ่า ผู้เสียหายถูกแทงที่บริเวณชายโครงด้านขวาและที่ข้อศอก มีผู้เข้าห้ามจำเลยไม่แทงซ้ำอีก และนำผู้เสียหายส่งแพทย์ทำการรักษาได้ทันท่วงที ผู้เสียหายจึงไม่ถึงแก่ความตายเพียงแต่ได้รับอันตรายแก่กาย เหตุเกิดที่ตำบลสระตะเคียนอำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 ให้จำคุก 1 ปี คำขออื่นของโจทก์ให้ยก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติว่า ตามวันเวลาเกิดเหตุ จำเลยใช้มีดแทงนายสี ปินะพัง ผู้เสียหายได้รับอันตรายแก่กาย และศาลล่างทั้งสองฟังว่า จำเลยกระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่าคดีนี้เมื่อศาลฟังว่าการกระทำความผิดของจำเลยเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 ซึ่งวางโทษจำคุกไม่เกินสองปีหรือปรับไม่เกินสี่พันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ จะต้องฟ้องภายในอายุความสิบปีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(3) แม้โจทก์จะฟ้องขอให้ลงโทษฐานพยายามฆ่า แต่เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยกระทำความผิดฐานทำร้ายร่างกาย ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295 เช่นนี้ ศาลจึงพิพากษาลงโทษจำเลยไม่ได้โดยเหตุแห่งการกระทำความผิดของจำเลยในคดีขาดอายุความ นั้นศาลฎีกาเห็นว่า อัตราโทษที่จะนำมาพิจารณากำหนดอายุความฟ้องผู้กระทำผิดตามที่กำหนดไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95 นั้นถืออัตราโทษสูงสุดสำหรับความผิดที่บัญญัติไว้ในบทมาตราที่โจทก์ฟ้องเป็นหลัก มิใช่ถือตามโทษที่ศาลกำหนดในคำพิพากษาลงแก่จำเลยคดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยพยายามฆ่าผู้เสียหายและขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 ซึ่งมีอัตราโทษสูงสุดจำคุกตลอดชีวิต ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(1) กำหนดอายุความไว้ 20 ปี ฟ้องของโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ