คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 960/2480

จำเลยฉุดคร่าพาหญิงสาว ไป ถึงแม้จะมีเจตนาทที่จะเลี้ยงดูเป็นภรรยาก็ต้องมีผิดฐานฉุดคร่าอนาจาร

ได้ควาามว่าจำเลยได้สมคบกับพรรคพวกมีอาวุธทำการฉุดคร่าเจ้าทุกข์ไปเพื่อการอนาจาร

ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม. ๒๗๖

จำเลยฎีกาว่าจำเลยพาเจ้าทุกข์ไป เพื่อเลี้ยงเป็นภรรยาไม่ใช่เพื่อการอนาจารและอ้างฎีกาที่ ๗๔/๒๔๘๐

ศาลฎีกาตัดสินว่าข้อที่จำเลยอ้างว่าการที่พาไปเพื่อเอาเป็นภรรยานั้นฟังไม่ขึ้น เพราะการที่พาเอาไปก็เพื่อการอนาจารนั่นเอง ส่วน ฎีกาที่ ๗๙/๒๔๘๐ รูปคดีไม่ตรงกับเรื่องนี้ เพราะ คดีนั้นเจ้าทุกข์เคยรักใคร่ได้เสียอยู่กันกับจำเลยมาก่อนช้านาน จำเลยจึงถือตนว่าเป็นสามี หากไม่พอจะถือว่าเป็นผัวเมียอันชอบด้วยกฎหมายเท่านั้น จึงพิพากษาให้ยกฎีกาจำเลยยืนตามอุทธรณ์