คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 962/2504

วัดเป็นนิติบุคคลตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 72(2) เจ้าอาวาสของวัดมีหน้าที่บำรุงรักษาจัดการวัดและสมบัติของวัดตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ.2484 มาตรา 43(1) และเป็นผู้แสดงเจตนาแทนวัดในการรักษาสมบัติของวัดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 75 เจ้าอาวาสของวัดจึงมีอำนาจเป็นผู้แทนวัด ร้องขัดทรัพย์ในนามของวัดได้

ผู้ร้องยื่นคำร้องขอให้ปล่อยทรัพย์อ้างว่าที่ดินที่ยึดเป็นของวัดมูลม่านหรือวัดทรายมูลพะม่าผู้ร้อง ซึ่งเป็นธรณีสงฆ์ จำเลยเป็นเพียงผู้อาศัยปลูกเรือนอยู่เท่านั้น

จำเลยคัดค้านว่า ที่ดินรายนี้เป็นของจำเลยซื้อมาจากนายบุญเป็งแล้วครอบครองมา พระภิกษุอูอาสะภะ ผู้ร้องไม่มีอำนาจร้องแทนวัดทรายมูลพะม่าได้

โจทก์ไม่ได้คัดค้านคำร้องแต่ประการใด

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า ที่ดินพิพาทเป็นของผู้ร้องพิพากษาให้ปล่อยทรัพย์ที่พิพาท

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาเฉพาะในข้อกฎหมายว่าพระภิกษุอูอาสะภะเจ้าอาวาสวัดมูลม่านหรือวัดทรายมูลพะม่าจะมีอำนาจร้องขัดทรัพย์แทนวัดโดยตนเองได้หรือไม่

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า วัดมูลม่านหรือวัดทรายมูลพะม่าเป็นนิติบุคคลตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 72(2) พระภิกษุอูอาสะภะเป็นเจ้าอาวาสวัดมูลม่านหรือวัดทรายมูลพะม่ามีหน้าที่บำรุงรักษาจัดการวัดและสมบัติของวัดมูลม่านหรือวัดทรายมูลพะม่าตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2484 มาตรา 43(1) และเป็นผู้แสดงเจตนาแทนวัดมูลม่านหรือวัดทรายมูลพะม่าในการรักษาสมบัติของวัดดังกล่าวตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 75 ผู้ร้องจึงมีอำนาจเป็นผู้แทนวัดร้องขัดทรัพย์รายนี้ได้ พิพากษายืน