คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 963/2479

พฤตติการณ์ที่ฟังว่าจำเลยไม่มีเจตนาฆ่าคนจำเลยแทงเขาถูกบริเวณช่องท้อง เป็นผลทำให้ผู้ถูกทำร้ายไม่สามารถแจวเรือและหาบน้ำปลาขายอันเป็นอาชีพตามปกติของเขาได้เกิน 20 วันเรียกได้ว่าเป็นบาดแผลสาหัส

ได้ความว่าจำเลยได้ใช้มีดขนาดเล็กแทงผู้เสียหายถูกที่ท้องฐานแผลกว้าง ๓/๔ เซนต์ ยาว ๑ ๑/๒ เซนต์ทะลุภายในเฉียดลำไส้ ตามคำให้การของนายแพทย์ปรากฎว่าอาวุธที่แทงไม่ได้ผ่านอวัยวะสำคัญเลยเพียงแต่ผ่านช่องท้องและไม่ถึงลำไส้ และมีดที่ใช้แทงก็มิได้มาเป็นพะยานประกอบคดีปรากฎว่านับแต่ผู้เสียหายถูกทำร้ายแล้วก็ไม่สามารถประกอบอาชีพตามปกติได้เกิน ๒๐ วัน

ศาลฎีกาตัดสินว่าพฤตติการณ์ดังนี้ยังไม่เรียกว่าจำเลยมีเจตนาจะฆ่าผู้ถูกทำร้ายให้ถึงตาย ความผิดของจำเลยมีเพียงฐานทำร้ายร่างกายถึงสาหัสเท่านั้น ต้องตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๕๖(๘) จึงพิพากษาแก้ศาลอุทรณ์ให้ลงโทษจำคุกจำเลย ๔ ปี