คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 963/2487

ในเรื่องความผิดฐานกักกันยาสูบ ผู้จำหน่ายจะมีความผิดต่อเมื่อไม่นำยาสูบออกจำหน่ายหรือทำอย่างใดที่เห็นได้ว่ากักกันยาสูบไว้ เพียงแต่ได้ความว่าเวลาเอาออกวางขาย 2 ซอง เก็บไว้ใน+ 1 ห่อ 4 ซองดังนี้ ไม่พอให้ถือว่ากักกันยาสูบ

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยเอายาสูบวางหน้าห้องเพียง ๒ ซองส่วนอีก ๑ ห่อ กับ ๔ ซองเก็บไว้ในห้องนอน จึงให้ลงโทษจำเลยฐานกักกันยาสูบไว้ไม่เอาออกจำหน่าย

ศาลอุทธรณ์ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามกฎกระทรวงการคลังออกตามความใน พ.ร.บ.ยาสูบข้อ ๑(๓) กำหนดว่า "ต้องนำยาสูบที่มีอยู่ออกวางจำหน่าย ฯลฯ ห้ามมิให้กักกันยาสูบไว้ด้วยประการใดใด เว้นแต่จะเก็บไว้สูบเองไม่เกินจำนวนห้าซอง" ดังนี้เป็นที่เห็นได้ว่าผู้จำหน่ายยาสูบจะมีความผิดก็ต่อเมื่อไม่นำยาสูบออกวางจำหน่ายหรือกระทำอย่างหนึ่งอย่างใดให้เป็นที่เห็นได้ว่าเป็นการกักกันยาสูบไว้ ฉะนั้นแม้จะฟังว่าจำเลยวางยาสูบบางส่วนไว้บนชั้นในห้องนอนก็ดียังหาเพียงพอจะชี้ว่าจำเลยกักกันยาสูบส่วนนั้นไว้ไม่ พยานโจทก์ก็ยังไม่พอฟังว่าจำเลยกักกันยาสูบ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์