คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 966/2478

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปล้นทรัพย์แต่มิได้ระบุจำนวนบุคคลที่สมคบกับจำเลยทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยได้สมคบกับพวกกว่า 3 คนขึ้นไป และจำเลยมิได้เสียเปรียบหรือหลงต่อสู้ก็เป็นฟ้องทีฟังลงโทษฐานปล้นได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกมีสาตราวุธมีดไม้สมคบกันเป็นโจรปล้นทรัพย์ และใช้อาวุธทำร้ายเจ้าทรัพย์บาดเจ็บ ขอให้ลงโทษฐานปล้นทรัพย์ตามมาตรา ๓๐๑

ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยกับพวกราว ๑๐ คนได้ทำผิดจริงตามฟ้องโจทก์ แต่ฟ้องของโจทก์ขาดองค์สำคัญซึ่งเป็นข้อกฎหมายคือขาดความที่ไม่ระบุข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้สมคบกับพวกกว่า ๓ คนขึ้นไป จึงไม่มีข้อเท็จจริงพอเป็นมูลฐานปล้นให้จำคุกจำเลย ๗ มีฐานชิงทรัพย์ตามมาตรา ๓๐๐

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่าถึงแม้โจทก์จะมิได้ฟ้องระบุว่าจำเลยสมคบกับพวกเกิน ๓ คนขึ้นไปก็ดี แต่ฟ้องโจทก์มีข้อความว่าจำเลยสมคบกับพวกฐานปล้นทรัพย์และโจทก์สืบสมว่าจำเลยสมคบกับพวกกว่า ๓ คนขึ้นไป จึงพิพากษาลงโทษจำเลยฐานปล้นทรัพย์ตามมาตรา ๓๐๑