คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 970/2492

จำเลยได้ไปพูดหาว่า ผ. เป็นคนร้ายปล้นทรัพย์ของจำเลย ถ้า ผ. ไม่ให้เงินแก่จำเลย 200 บาท จำเลยจะไปแจ้งแก่เจ้าพนักงานตำรวจมาจับ ผ. กลัว จึงยอมตกลงไปหาเงินมาให้จำเลย และได้ถามว่าจำเลยมิได้สงสัย ผ. ในการปล้น ดังนี้การกระทำของจำเลยย่อมเป็นความผิดฐานกรรโชก.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานกรรโชก และแสดงตนเป็นคนสนิทชิดชอบกับเจ้าพนักงาน จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่า จำเลยมีผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๓๐๓ ให้จำคุก ๖ เดือน กับให้คืนหรือใช้ราคาทรัพย์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยได้ไปพูดหาว่า นายผินเป็นคนร้ายปล้นทรัพย์ของจำเลย ถ้านายผินไม่ให้เงินแก่จำเลย ๒๐๐ บาท จำเลยจะไปแจ้งแก่ ร.ต.ต.พิชัยมาจับ นายผินกลัว จึงยอมตกลงไปหาเงินมาให้จำเลย และจำเลยมิได้สงสัยว่า ผ. ปล้น ดังนี้ การกระทำของจำเลยมีผิดฐานกรรโชก

พิพากษายืน.