คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 970/2512

ลูกจ้างผู้ทำหน้าที่ขับรถยนต์ขนหินขนดินซึ่งบริษัทจำเลยรับเหมา. ขณะหยุดพักงานตอนเที่ยงวัน ได้ขับรถยนต์บรรทุกของจำเลยออกไปจากเส้นทางที่ก่อสร้าง เพื่อไปรับประทานอาหาร. รถยนต์ชนจักรยานยนต์ซึ่งโจทก์นั่งซ้อนท้ายมา โดยประมาทเลินเล่อ. ในการที่ลูกจ้างเอารถของจำเลยขับไปนั้น แม้จะเป็นการฝ่าฝืนระเบียบของบริษัทจำเลยที่วางไว้. แต่ก็อยู่ระหว่างเวลาที่ลูกจ้างประจำทำงานตามทางการที่จ้างให้แก่บริษัทจำเลยตลอดทั้งวัน. ย่อมเป็นการละเมิดต่อโจทก์ในทางการที่จ้างของจำเลย บริษัทจำเลยต้องรับผิด.

โจทก์ฟ้องว่า ลูกจ้างขับรถยนต์ของบริษัทจำเลยซึ่งมีหน้าที่ขับรถขนหินขนดิน ได้ขับรถยนต์โดยประมาทชนโจทก์บาดเจ็บสาหัสขอให้ชดใช้ค่าเสียหายรวมเป็นเงิน 48,000 บาท จำเลยต่อสู้ว่า ขณะเกิดเหตุเป็นเวลานอกเวลาปฏิบัติงานลูกจ้างเอารถขับไปโดยพละการ เป็นการนอกหน้าที่ตามทางการที่จ้างจำเลยจึงไม่ต้องรับผิด ศาลชั้นต้นฟังว่าลูกจ้างของบริษัทจำเลยทำละเมิดต่อโจทก์เป็นการฝ่าฝืนคำสั่งของจำเลย แต่การนั้นอยู่ในทางการที่จ้างของจำเลยพิพากษาให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เป็นเงิน 31,500 บาท จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า การละเมิดของลูกจ้างจำเลยต่อโจทก์เป็นการกระทำนอกทางการที่จ้าง จำเลยจึงไม่ต้องรับผิด พิพากษายกฟ้อง โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า ขณะเกิดเหตุเป็นเวลาหยุดพักรับประทานอาหารตอนกลางวัน 1 ชั่วโมง ลูกจ้างของจำเลยได้ขับรถของจำเลยออกไปจากเส้นทางที่กำลังก่อสร้างซึ่งอยู่ไม่ห่างจากเส้นทางที่ก่อสร้างถนนนัก เพื่อไปรับประทานอาหาร มีลูกจ้างของจำเลยติดตามไปด้วย 3-4 คน รถยนต์ที่ลูกจ้างขับไปนั้นชนจักรยานยนต์ที่โจทก์นั่งซ้อนท้ายมาโดยประมาทศาลพิพากษาลงโทษลูกจ้างของจำเลยคดีถึงที่สุดแล้ว แม้ลูกจ้างของจำเลยจะขับรถไปโดยฝ่าฝืนระเบียบที่จำเลยวางไว้ก็ตาม แต่ก็เป็นระหว่างเวลาที่ลูกจ้างของจำเลยประจำทำงานตามทางการที่จ้างให้แก่บริษัทจำเลยตลอดทั้งวัน เมื่อรถยนต์ไปชนโจทก์โดยประมาทเลินเล่อเช่นนี้ ย่อมเป็นการละเมิดต่อโจทก์ในทางการที่จ้างของจำเลย จำเลยจึงต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ พิพากษาแก้ให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เป็นเงิน29,500 บาท.