คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 973/2478

จำเลยทำสัญญารับประกันตัวผู้ต้องหาต่ออำเภอตามแบบพิมพ์ของเจ้าพนักงานว่าทรัพย์ที่วางประกันนั้นยังมิได้นำไปจำนำ จำนองหรือวางเป็นประกันไว้ในคดีรายอื่น เมื่อจำเลยนำตัวผู้ต้องหามาส่งอำเภอตามกำหนดแล้ว แต่มีเหตุขัดข้องที่เจ้าพนักงานจะส่งตัวผู้ต้องหาไปยังอำเภออื่นไม่ได้ จำเลยจึงทำสัญญาขอรับประกันตัวผู้ต้องหารายอื่นอีกโดยยื่นแบบพิมพ์สัญญารับประกันนตัวผู้ต้องหาอย่างเดียวกับคราวก่อน เพียงเท่านี้ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยมีเจตนาเอาความเท็จไปแจ้งต่ออำเภอ

ได้ความว่าเมื่อวันที่ ๑๒ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๗๔ จำเลยได้ทำสัญญารับประกันตัวนายหนู นายนู โดยทำบัญชีทรัพย์ยื่นว่ามีที่สวนราคา ๒๕๐ บาท รับรองว่ามิได้เอาไปจำนำจำนองหรือวางเป็นประกันรายอื่น ๆ เจ้าพนักงานตีราคาผู้ต้องหาคนละ ๑๐๐ บาทกำหนดให้ส่งตัวในวันที่ ๑๗ มิถุนายน เวลา ๙ นาฬิกาครั้นถึงกำหนดจำเลยได้ส่งตัวผู้ต้องหาไปยังอำเภอ แต่มีเหตุขัดข้องที่กรมการอำเภอจะส่งตัวผู้ต้องหาทั้ง ๒ ไปยังอำเภอภูเวียงไม่ได้ในวันนั้น และในวันนั้นเองจำเลยได้ขอทำสัญญาประกันตัว ล. กับ พ. ผู้ต้องหาอีกรายหนึ่งโดยแสดงรายการทรัพย์ชนิดเดียวกันและแบบอย่างเดียวกับในเรื่องแรก ปลัดอำเภอไม่ยอมให้จำเลยประกัน พ. และ อ. โจทก์จึงมาฟ้องจำเลยในคดีนี้หาว่าแจ้งความเท็จและฉ้อโกง

ศาลฎีกาตัดสินว่า จำเลยได้ส่งตัวนายหนู นายนู ต่ออำเภอตามกำหนดแล้ว จึงได้ทำสัญญาประกันครั้งที่ ๒ สัญญาครั้งที่ ๑ และที่ ๒ ได้ทำที่อำเภอเดียวกัน ย่อมถือมไม่ได้ว่าจำเลยปิดบังการประกันครั้งก่อน ทั้งคดีก็ไม่ปรากฎว่าจำเลยเข้าใจว่าตนยังต้องรับผิดตามสัญญาเดิมอีก ด้วยผู้ต้องหาได้ไปยังอำเภอตามกำหนดแล้ว คดียังฟังไม่ได้ว่าจำเลยเจตนาเอาความเท็จไปแจ้งต่ออำเภอ จึงพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ ยืนตามศาลล่างทั้ง ๒