คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 976/2481

คดีความผิดต่อส่วนตัว+เจ้าทุกข์ผู้เสียหายยอมค่าทำขวัญจากจำเลยจะพูดว่ายอมเลิกคดีแล้ว+ ถือได้ว่าได้มีการยอมความกันโดยชอบแล้วสิทธิฟ้องร้องย่อมระงับไป+ยอมความในคดีอาญาความผิดต่อส่วนตัวนั้นไม่จำต้องทำเป็นหนังสือ

จำเลยจับนมเด็กหญิงบัญทันในป่า ไม่ใช่ต่อหน้าธารคำนัน โจทก์ได้ไปแจ้งความต่อกำนันกำนันได้เรียกจำเลยมาสอบถาม จำเลยอมให้เงินค่าทำขวัญ ๒ บาท โจทก์ก็ยอมรับโดยดีและพูดว่ายอมเลิกคดีกับจำเลย แต่แล้วโจทก์กลับมาฟ้องคดีนี้

ศาลฎีกาตัดสินว่า เมื่อเหตุกเรื่องนี้ไม่ได้เกิดต่อหน้าธารคำนัน คดีจึงเป็นความผิดต่อส่วนตัว ซึ่งคู่ความยอมความกันได้ และเมื่อโจทก์จำเลยได้แสดงเจตนาเลิกแล้วต่อกันโดยบริสุทธิ์ก็ได้ชื่อว่ายอมความกันตาม ม.๓๙ (๒) แห่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญาแล้ว และการยอมความเช่นนี้ไม่จำต้องทำเป็นหนังสือ เพราะฉะนั้นสิทธิฟ้องร้องของโจทก์ย่อมระงับไปแล้ว พิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฟ้องโจทก์