คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 976/2482

เจ้าทุกข์นำเงินไปฝากจำเลยซึ่งเป็นสมุห์บัญชีให้เสียอากรค่านา จำเลยยังไม่ได้นำไปเสียจนภายหลังรัฐบาลลดค่านาให้ จำเลยจึงนำไปเสียในจำนวนที่ลด แล้วเอาเงินที่เหลือเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสียไม่เป็นผิดตามมาตรา 135

ได้ความว่า เมื่อปี พ.ศ.๒๔๗๘ เจ้าทุกข์จะต้องเสียอากรค่านา ๔๔ บาท ๑๘ สตางค์ เจ้าทุกข์ได้นำเงินไปฝากจำเลยซึ่งเป็นสมุห์บัญชีอำเภอที่บ้านเพื่อนำไปเสียแทนแต่จำเลยมิได้นำไปเสีย จนถึง พ.ศ.๒๔๘๑ จำเลยได้ดำเนินการขอลดเงินค่านาที่นายชม เจ้าทุกข์ต้องเสียนั้ และได้ลด จะต้องเสียเพียง ๔ บาท ๑๘ สตางค์ จำเลยได้เสียให้ตามจำนวนที่แท้จริงคือ ๔ บาท ๑๘ สตางค์ เงินนอกนั้นจำเลยเอาเป็นส่วนตัวเสีย โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามมาตรา ๑๓๑,๑๓๕

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๓๕

ศาลอุทธรณ์ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามมาตรา ๑๓๕

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า นายชมนำเงินไปฝากให้จำเลยเสียต่างหาก หาใช่จำเลยเรียกเก็บไม่ ทั้งเวลารับเงินก็เป็นจำนวนเงินที่นายชมต้องเสียตามจำนวนนั้น คดีจึงไม่เป็นความผิดตามมาตรา ๑๓๕ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์