คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 980/2498

เหตุหย่าตาม มาตรา1500(4) นั้น ถือเอาผลแห่งคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุกเกินกว่า 3 ปี เป็นสำคัญ แม้ผู้นั้นจะถูกขังในคดีนั้นหลายคราวคราวละไม่เกิน 3 ปีก็ดีหรือยังไม่ถูกจำคุกตามคำพิพากษาเลยก็ดี ก็ถือเป็นเหตุหย่าได้แล้ว

โจทก์ฟ้องขอหย่ากับจำเลยโดยอ้างว่าจำเลยเป็นคนเสเพลต้องคำพิพากษาฐานฆ่าคนตายศาลจำคุก 5 ปี

จำเลยต่อสู้ว่าถูกจำคุก 5 ปีจริง แต่ถูกขังระหว่างพิจารณา 2 ปีเศษแล้ว ศาลชั้นต้นก็ยกฟ้องปล่อยไป เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษากลับจึงถูกจำคุกอีก 2 ปีเศษ ไม่ถึง 3 ปีอันจะเป็นเหตุหย่าได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์จำเลยขาดจากการเป็นสามีภรรยากัน

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1500(4) ถือเอาผลแห่งคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุกเกินกว่า 3 ปีเป็นสำคัญจำเลยต้องถูกขังกี่คราว ๆ ละเท่าใดหรือยังไม่ถูกขังเลยไม่ต้องคำนึงถึง ที่จำเลยว่ามาตรานี้มุ่งถึงเรื่องการกินอยู่หลับนอนฉันสามีภรรยากันนั้นฟังไม่ขึ้น พิพากษายืน