คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 980/2498

เหตุหย่าตาม ม.1500 (4) นั้น ถือเอาผลแห่งคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุกเกินกว่า 3 ปี เป็นสำคัญแม้ผู้นั้นจะถูกขังในคดีนั้นหลายคราว ๆ ละไม่เกิน 3 ปี ก็ดี หรือยังไม่ถูกจำคุกตามคำพิพากษาเลยก็ดี ก็ถือเป็นเหตุหย่าได้แล้ว

โจทก์ฟ้องขอหย่ากับจำเลยโดยอ้างว่าจำเลยเป็นคนเสเพลต้องคำพิพากษาฐานฆ่าคนตายศาลจำคุก ๕ ปี

จำเลยต่อสู้ว่าถูกจำคุก ๕ ปีจริง แต่ถูกขังระหว่างพิจารณา ๒ ปี เศษแล้ว ศาลชั้นต้นก็ยกฟ้องปล่อยไป เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษากลับจึงถูกจำคุกอีก ๒ ปีเศษ ไม่ถึง ๓ ปี อันจะเป็นเหตุหย่าได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์จำเลยขาดจากการเป็นสามีภรรยากัน

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าตาม ป.พ.พ.ม. ๑๕๐๐ (๔) ถือเอาผลแห่งคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุกเกินกว่า ๓ ปี เป็นสำคัญจำเลยต้องถูกขังกี่คราว ๆ ละเท่าใดหรือยังไม่ถูกขังเลยไม่ต้องคำนึงถึง ที่จำเลยว่ามาตรานี้มุ่งถึงเรื่องการกินอยู่หลับนอนฉันสามีภรรยากันนั้นฟังไม่ขึ้น พิพากษายืน