คดีนี้ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ตัดสินลงโทษจำเลย ๑๐ ปี ตามมาตรา ๓๐๑ จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยตามคำพยานโจทก์คือเจ้าทรัพย์ ๒ คน เบิกความว่า จำคนร้าย ๔ คน ได้คือจำเลยนี้ แต่นางสาว พ.เบิกความว่า ส. จำเลยเปนผู้ร้ายรายนี้เพราะเปนคนรู้จักกันส่วนจำเลยอีก ๓ คนนั้น จำไม่ได้ แลคำเด็กหญิง ข.ซึ่งมีอายุ ๑๐ ขวบ จะฟังแน่นอนไม่ได้เพราะ ยังเบาความอยู่อาจจะชี้ตัวผิดพลาดได้ แลคำเจ้าทรัพย์ ๒ คน ก็ไม่เปนหลักฐานเพราะไม่รู้จักตัวจำเลย แต่พอฟังเพื่อประกอบคำขอ นางสาว พ.ได้ จึงตัดสินให้จำคุก ส.ยืนตามศาลล่าง ส่วนจำเลยอื่นนอกจากนี้ พิจารณาไม่ได้ความชัดให้ปล่อยตัวไป