คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 986/2473

มฤดก อายุความ อายุความที่จะฟ้องเรียกมฤดก 1 ปีนั้น ตั้งต้นนับแต่วันผู้มรณภาพตาย ผู้รับมฤดกที่อยู่ต่างประเทศจะฟ้องเรียกมฤดกเกิน 1 ปีไม่ได้ ประมวลแพ่ง ม.850,523 สัญญาแบ่งมฤดกต้องทำเปนลายลักษณอักษร มิฉะนั้นใช้ไม่ได้ให้ที่ดินไม่มีหนังสือสำคัญต้องส่งมอบจึงจะสมบูรณ์ตามกฎหมาย

ได้ความว่าโจทก์เปนบุตร์ติดบิดา ๆ มาได้จำเลยเปนภรรยา แต่ไม่มีบุตร์ด้วยกัน โจทก์จากบิดไปอยู่เมืองมะริดในเขตร์พะม่ากว่า ๑๐ ปี วันที่ ๒๔/๗/๖๙ บิดาโจทก์ตาย โจทก์ว่าจำเลยรับรองจะแบ่งทรัพย์ให้โจทก์กึ่งหนึ่ง แต่การรับรองมิได้ทำกันเปนลายลักษณอักษร บัดนี้จำเลยไม่แบ่งให้ โจทก์จึงฟ้องคดีนี้ เมื่อวันที่ ๑๕/๑๑/๗๑

ศาลเดิมตัดสินให้จำเลยแบ่งมฤดกให้แก่โจทก์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า การนับอายุความมฤดกต้องนับแต่วันบิดาโจทก์ตายเปนต้นไป ดังนี้เมื่อนับมาถึงวันโจทก์ฟ้องคดีนี้เปนเวลาเกิน ๑ ปีแล้ว ฟ้องโจทก์ขาดอายุความ แม้เมื่อบิดาโจทก์ตายโจทก์อยู่ในเขตร์พะม่าก็ดี ก็ไม่เปนเหตุที่จะยืดอายุความได้ และข้อที่โจทก์ว่าจำเลยได้ตกลงยอมจะแบ่งทรัพย์ให้นั้น เมื่อมิได้ทำเปนลายลักษณอักษร จึงเปนอันใช้ไม่ได้ตาม ม.๘๕๐ ๘๕๑ ส่วนที่บ้านที่ลงชื่อโจทก์ไว้ในหนังสือซื้อขายก็โดยประสงค์จะยกให้โจทก์ แต่ที่นี้ไม่มีโฉนด และจำเลยยังไม่ได้มอบให้ดังนี้ โจทก์ไม่มีกรรมสิทธิตามกฎหมาย จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์