คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 987/2487

คำว่าเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ปกครองรักษาผู้ถูกกระทำร้ายตามมาตรา 247 นั้นหมายถึงเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ปกครองรักษาผู้ถูกทำร้ายโดยตรงสำหรับผู้ใหญ่บ้านมีหน้าที่รักษาความสงบเรียบร้อย ไม่ใช่ปกครองรักษาตัวบุคคลผู้ใด จึงไม่เข้ามาตรา 247

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นผู้ใหญ่บ้านทำอนาจารแก่นางสารลูกบ้านซึ่งอยู่ในความปกครองของจำเลย ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๔๗ โจทก์แถลงว่าเหตุมิได้เกิดต่อหน้า+กำนัลและไม่ต้องมีผู้ร้องทุกข์ เพราะเป็นอาญาแผ่นดิน

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างให้ยกฟ้องโจทก์โดยวินิจฉัยว่า คำว่าเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ปกครองรักษาผู้ถูกกระทำร้ายตามมาตรา ๒๔๗ นั้นหมายถึงเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ปกครองรักษาตัวผู้ถูกทำร้ายโดยตรง ไม่กินถึงผู้ใหญ่บ้านเป็นเจ้าของพนักงานปกครองท้องที่ รักษาความสงบเรียบร้อยของราษฎร มิใช่ปกครองรักษาตัวบุคคลผู้ใดฉะนั้นคดีนี้โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องโดยไม่มีการร้องทุกข์