คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 99/2481

เดิมโจทก์ฟ้องจำเลยหาว่ากระทำอนาจาร ครั้งสืบพะยานโจทก์ได้ 3 ปาก โจทก์ขอเพิ่มเติมฟ้องว่าจำเลยพยายามชิงทรัพย์อีกกะทงหนึ่งโดยอาศัยข้อความที่ได้จากการพิจารณาของศาลดังนี้ ศาลตัดสินยกฟ้องเพราะข้อหาเรื่องพยายามชิงทรัพย์นี้ไม่มีการสอบสวนตามกฎหมาย

ชั้นเดิมโจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยมีสาตราวุธจับข้อมือ นาง ก. เพื่อกระทำอนาจาร ขอให้ลงโทษ ครั้นสืบพะยานโจทก์ไปได้ ๓ ปากแล้ว โจทก์ขอเพิ่มเติมฟ้องมีใจความว่าปรากฎตามทางพิจารณาของศาลว่า จำเลยมีกิริยากระทำผิดฐานพยายามชิงทรัพย์ของ ก. อีกกะทงหนึ่ง

ศาลชั้นต้นอนุญาตแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๘,๖๐ ฐานพยายามชิงทรัพย์ตามฟ้องเพิ่มเติมโจทก์

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่าตามศาลอุทธรณ์ว่าตามคำร้องขอเพิ่มเติมฟ้องของโจทก์นั้นอาศัยจากการพิจารณาของศาลนั่นเอง หาได้อาศัยจากการสอบสวนไม่ ทั้งการสอบสวนในความผิดฐานชิงทรัพย์ก็ไม่ปรากฎว่าได้กระทำกัน อัยยการจึงมิชอบที่จะยื่นฟ้องโดยไม่มีการสอบสวนในฐานความผิดฐานพยายามชิงทรัพย์ เพราะขัดกับหลักตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๒๐ จึงพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ในฐานนี้เสีย