คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 992/2493

ในกรณีที่โจทก์จำเลยและคนอื่นเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินร่วมกัน ต่างเป็นเจ้าของที่ดินมีส่วนเท่ากันทุกคนนั้น เมื่อโจทก์ฟ้องจำเลยโดยบรรยายฟ้องว่าจำเลยบังอาจเข้าทำนาในที่ดินส่วนของโจทก์เสียทั้งหมด จึงเรียกค่าเสียหายกล่าวเพียงเท่านี้ จำเลยย่อมเข้าใจได้ดีว่าโจทก์หมายความว่า จำเลยบุกรุกแย่งที่ดินซึ่งเป็นส่วนของโจทก์แม้ไม่บอกเขตติดต่อว่าอยู่ตรงไหนอย่างใด ก็ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์จำเลย นางแสง นางไล นายหนู นายแจถือกรรมสิทธิ์ที่ดินร่วมกันตามโฉนดที่ 2283 เนื้อที่ 211 ไร่ 32 วาต่างเป็นเจ้าของเนื้อที่ดินคนละ 35 ไร่ 72 วา ทุกคนได้แบ่งเนื้อที่กันทำนาคนละเท่า ๆ กัน แล้วจำเลยได้บังอาจเข้าแย่งทำนาในที่ดินส่วนของโจทก์ดังกล่าวเนื้อที่ 35 ไร่เศษ ขอให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหายตามฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาหลายข้อ แต่เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่ศาลฎีการับวินิจฉัยให้ข้อเดียวว่า ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุมหรือไม่

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องโจทก์ จำเลยย่อมเข้าใจได้ดีว่าโจทก์หมายความว่าจำเลยเข้าบุกรุกแย่งที่ดินซึ่งเป็นส่วนของโจทก์ ไม่ต้องบอกเขตติดต่อว่าอยู่ตรงไหนอย่างใดเพราะโจทก์จำเลยไม่ใช่คนอื่นเป็นผู้มีชื่อในโฉนดถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินร่วมกัน ย่อมรู้ได้ดีแล้วว่าที่ดินของโจทก์อยู่ตรงไหนในคำให้การต่อสู้คดีของจำเลยก็รับอยู่ว่าโจทก์และจำเลยกับคนอื่นที่มีกรรมสิทธิ์ต่างถือสิทธิทำกินทำนามาจนบัดนี้ จึงเห็นว่าฟ้องโจทก์ไม่เคลือบคลุมจึงพิพากษายืน