คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 996/2485

ฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยตามกดหมายลักสนะอาญา ม.168 ถานเปนไจปล่อยไห้นักโทสหลบหนีไปจากเรือนจำ แต่ทางพิจารนาปรากตว่าจำเลยมิได้มีเจตนาปล่อยผู้ต้องคุมขังไห้หนีไป เปนแต่อนุญาตไห้นักโทสออกไปจากเรือนจำกรนีจึงไม่ข้าม.168 บันยายฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยตาม ม.168 ถานเดียวย่อมไม่เปนการเพียงพอที่จะไห้สาลลงโทสจำเลยสถานอื่นได้

โจทฟ้องว่าจำเลยเปนเจ้าพนักงานมีตำแหน่งหน้าที่เปนผู้ควบคุมนักโทสไนเรือนจำ จำเลยได้เปนไจปล่อยนักโทสรวม ๔ คนไห้หลบหนีไปจากเรือนจำ ขอไห้ลงโทส

สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาว่าจำเลยมีความผิดตามกดหมายลักสนะอาญา ม.๑๖๘ จำคุก ๓ ปี

จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์วินิฉัยว่าการที่นักโทสเหล่านี้ออกไปจากเรือนจำ จำเลยซึ่งเปนผู้คุมอนุญาตไห้ไปไม่เปนการหลบหนี จึงไม่มีการช่วยไห้หนี หากจำเลยจะผิดก็ผิดถานอื่น พิพากสากลับไห้ยกฟ้อง

โจทดีกา สาลดีกาพร้อมกันประชุมปรึกสาเห็นว่า กดหมายลักสนะอาญามาตรา ๑๖๘ เปนบทลงโทสเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ดูแลควบคุมผู้ที่ต้องคุมขังที่เปนไจช่วยหรือปล่อยผู้ต้องคุมขังไห้หนีไป แต่ตามข้อเท็ดจิงเห็นได้ว่าจำเลยมิได้มีเจตนาปล่อยผู้ต้องคุมขังไห้หนีไป จึงเอาผิดจำเลยตามมาตรานี้ไม่ได้ ส่วนจะไห้เอาผิดจำเลยตามบทอื่นนั้นเห็นว่า ฟ้องโจทบันยายความไม่เพียงพอที่จะไห้ยกบทมาตราอื่นมาปรับลงโทสจำเลยได้ จึงพิพากสายืน