โจทย์ฟ้องว่า จำเลยทำสัญญาให้โจทก์เป็นผู้ส่งผ้าให้จำเลยจากประเทศญี่ปุ่น โดยคิดค่าป่วยการให้โจทก์ร้อยละ ๒ ของราคาผ้า โจทก์ได้สั่งผ้าจากบริษัทอิวาตาโชกิยาบูซิกิไกชา ประเทศญี่ปุ่น ให้จำเลย แล้วแจ้งให้จำเลยทราบเพื่อจัดการเปิดเครดิตออฟเลตเตอร์จำเลยได้รับอนุญาตจากกระทรวงพาณณิชย์แล้ว หาได้จัดการเปิดเครดิตออฟเลตเตอร์ไม่ บริษัทอิวาตา ฯ จึงไม่ได้ส่งผ้ามาให้ และได้จำหน่ายผ้านั้นไป ต้องเสียหายโดยขาดประโยชน์หลาละ ๕.๘ เซ็นต์ คิดเป็นเงิน ๑,๗๔๐ เหรียญอเมริกา ซึ่งจำเลยเป็นผู้ผิดสัญญาจะต้องใช้ทดแทน พร้อมทั้งค่าป่วยการของโจทก์รวมกันเป็นเงิน ๑,๙๓๐.๘๐ เหรียญอเมริกา โจทก์ได้ทวงถามแล้ว จำเลยไม่ชำระ จึงขอให้ศาลบังคับ
จำเลยให้การปฏิเสธความรับผิด
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่านอกสารหมาย จ. ๔ คือสัญญาที่จำเลยให้โจทก์สั่งผ้าให้จำเลยนั้น เกดี่ยวกับเรื่องเลตเตอร์ออฟเครดิต ฟ้องโจทก์ได้ระบุข้อความชัดว่าเป็นหน้าที่ของจำเลย คำท้ายฟ้องส่งพร้อมกับสำเนาสัญญาหมาย จ. ๔ ว่าเป็นหน้าที่ของโจทก์นั้น โจทก์แถลงและรับรองต่อศาลว่าแปลผิดไป แต่คำแปลที่ส่งพร้อมกับต้นฉบับนั้น โจทก์ได้แก้ไขถูกต้องแล้ว จำเลยมิได้คัดค้านประการใด จึงต้องถือคำแปลตามต้นฉบับสัญญานั้นถูกต้องตามความจริง
ส่วนข้อเท็จจริง ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญา และต้องรรับผิดชดใช้ค่าป่วยการตามสัญญา
ส่วนจำนวนเงิน ๑,๗๔๐ เหรียญอเมริกาโจทก์อ้างแก่หนังสือของบริษัทอิวาตาฯ เรียกร้องค่าเสียหายจากโจทก์ โดยอ้างว่าผิดสัญญา และบริษัต้องขายผ้าเหล่านั้น ไปในราคาต่ำ การที่จำเลยให้โจทก์เป็นผู้สั่งผ้าให้จำเลย โจทก์ได้จัดการสั่งให้ครบถ้วนแล้ว ได้ทำสัญญาซื้อขายกับบริษัทอิวาตาฯ ด้วยแล้ว เมื่อจำเลยทำผิดสัญญากับโจทก์ก็ย่อมเห็นว่าโจทก์ย่อมผิดสัญญากับบริษัทอิวาตาฯด้วย ค่าเสียหายนี้จำเลยควรฟ้องใช้ให้แก่โจทก์ตามสมควร แต่โจทก์นำสืบไม่ได้ชัดว่าการเสียหายถึงจำนวนนั้นแท้จริง ศาลฎีกาเห็นว่ากำหนดค่าเสียหายในการนี้ให้โจทก์เพียง ๑๘,๐๐๐ บาท
พิพากษากลับ ให้จำเลยชำระค่าป่วยการแก่โจทก์ ๑๙,๐๐๐ เหรียญอเมริกันพร้อมทั้งดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้องจนกว่าชำระเสร็จถ้าคิดเป็นเงินตราต่างประเทศ ให้คิดตามอัตราแลดเปลี่ยนเงิน โดยเฉลี่ยที่ธนาคารพาณิชย์ในกรุงเทพฯ ในวันฟ้อง แต่ไม่เกินเหรียญและ ๒๐ บาทตามฟ้อง ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ ๑๘,๐๐๐ บาท