คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.รักษาป่าไม้ พ.ศ.2456 ม. 4

การประกาศใช้กฎข้อบังคับวางระเบียบวิธีการจัดการรักษาป่าเป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องนำสืบ เมื่อดจทก์มิได้บรรยายความข้อนี้ในฟ้อง จึงไม่เป็นฟ้องที่ศาลจะพึงรับไว้พิจารณา

การประกาศใช้กฎข้อบังคับวางระเบียบวิธีการจัดการรักษาป่าเป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องนำสืบ เมื่อโจทก์ไม่ได้กล่าวในฟ้องก็ไม่มีประเด็นที่โจทก์จะนำสืบในข้อนี้ คดีเช่นนี้ศาลต้องยกฟ้อง
กล่าวในฟ้องว่า จำเลยตัดไม้ประเภทหวงห้ามชะนิดที่ 2 ที่ 3 โดยไม่ได้รับอนุญาตและไม่เสียค่าภาคหลวงนั้นยังไม่มีข้อความที่บุคคลธรรมดาจะเข้าใจได้ว่ามีการประกาศใช้กฎข้อบังคับนี้แล้ว.

"ป่า" ตามความหมายใน พ.ร.บ.รักษาป่าฯ ม.3 ข้อ 2 นั้นหมายถึงที่+ดงซึ่งรัฐบาลมิได้อนุญาตให้ออกโฉนดแก่ผู้หนึ่งผู้ใดทำบ้านเรือนหรือทำการเพาะปลุก
ตัดไม้หวงห้ามในที่ซึ่งตนได้รับใบเหยียบย่ำแล้วแต่ยังมิได้รับโฉนดโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน และใบเหยียบย่ำนั้นยังไม่ขาดอายุยังไม่มีผิดตาม พ.ร.บ.และกฎข้อบังคับฯรักษาป่า

เมือได้รับอนุญาตให้ตัดฟันไม้ประเภทห่วงห้ามซึ่งมิใช่ไม้สักได้แล้ว การชักลากไม้นั้นออกจากป่าก็ไม่จำต้องมีใบอนุญาตและตีตราซ้ำอีก

+บังคับวางระเบียบวิธีรักษาป่าวันที่ 18 กุมภาพันธ์ + ข้อ 16 ประกาศเปลี่ยนประเภทไม้มณฑลราชบุรีวันที่ 17 พฤษภาคม 2464 ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.1925 วรรค 1 โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักลอบพาเปลือกไม้พะยอมหนีภาษี จะลงโทษจำเลยฐานลักลอบตัดไม่พะยอมมิได้